prentje en Moederdag

Ik hoorde ze al rommelen in de keuken, maar bleef braaf in bed liggen.
Het is immers Moederdag, en daar heeft Zoon uitgesproken ideeën over.
Zoals ontbijt op brengen.

Daar kwamen ze aan hoor. 'Ik heb wel vijf cadeautjes voor je', brulde Zoon.
Het eerste cadeau waakte over ons ontbijt, een mama van piepschuim met hele lange vingers.
'Zelf verzonnen en gemaakt in de Uitvinderij van de Spelerij', zei Zoon trots.

Vervolgens rommelde hij wat in zijn schooltas, die al sinds het begin van de meivakantie werkeloos beneden staat.
'Je broodtrommeltje?', vroeg ik verbaasd, 'heb je soms weer koekjes gebakken?'
Maar nee, daar zaten alleen nog de korstjes in van twee weken geleden.
Foutje van het Moederdagcomité.

Zoon herpakte zich snel met het cadeau dat hij op school had geknutseld.

(Duidelijk gemaakt door een jongetje; die gaat natuurlijk geen vlinders en bloemen inkleuren). 

'Ik heb ook een tekening van je gemaakt', zei Zoon.
Hij haalde er een tekening uit van Sponge Bob in vol ornaat.
'O, die zat zeker ook nog in mijn tas', mompelde hij verlegen.

Al snel had hij de goede tekening te pakken:

 'En dan heb ik ook nog deze'. Ik kreeg een klein armbandje in mijn handen gedrukt.

'Heb je die voor mij gekocht?', vroeg ik opnieuw verbaasd.
'Eigenlijk gevonden op het schoolplein', antwoordde Zoon schoorvoetend.
'Maar moet je die dan niet naar Gevonden Voorwerpen brengen?'
'Daar kijkt toch nooit iemand!', sprak Zoon verontwaardigd.
'Ik heb ook nog een schilderij voor je gemaakt, maar die is nog niet droog.'
'Lieverd, ik vind het nu al een fantastische Moederdag', zei ik snel.

Mocht iemand nu een armband met poesjes kwijt zijn, laat het ons weten.