prentje aan zee

Wat heb je nodig voor een fijne vakantie? Wat zijn de ingrediënten die van een weekje weg een supertrip maken? Ik denk daar regelmatig aan.

Zoon en ik reden naar ons kabouterhuis aan zee, na een geslaagde Koninginnedag. Zoon omdat hij een recordomzet had, ik omdat ik voor weinig twee Alain Grée-boeken in Utrecht op de kop had kunnen tikken, de avond voor Koninginnedag.

We waren moe, en toen we aankwamen, waren er geen vriendjes voor Zoon op de camping.
Nadat we samen twee dagen Jeu de Boules, voetbal, tennis en Beachball hadden gespeeld, waren we het allebei een beetje zat. Bovendien was het 's avonds erg koud en twijfelde ik of het wel leuk was om elke keer naar dezelfde plek te gaan.

Maar toen arriveerde er een vriendje (Zoon tegen vriendje: 'ik zit hier al twee dagen alleen met mijn moeder. Twéé dagen!) kwam de Verloofde van Zoon langs met haar familie (en hadden we een avond vol geluk aan het strand met een picknickkleed, een fles wijn en een pan macaroni) en zag de wereld er opeens weer heel anders uit.

Ik zag een vader met zijn zoontje, midden in het looppad van de Kofferbakmarkt, samen verdiept in een  net aangeschaft spelletje, de wereld om hen heen vergetend.

Ik zag bollenvelden, vol hyacinten en tulpen, zover als je maar kon kijken.

Ik zag in een winkel een prachtige illustratie op een reisblocknootje, waar ik blij van werd.

En ik zag de zee.

En bijna direct aan zee, een beetje verscholen in de duinen, mijn kabouterhuisje met minituintje (en een nu weer blije Zoon).

Ik keek kortom met andere ogen naar mijn vertrouwde omgeving.

En realiseerde me dat dit de plek is waar ik me thuis voel.