prentje op het HAFF

'Ga je met Zoon naar het Holland Animation Film Festival?', vroeg een vriendin. Animatie wordt blijkbaar toch nog vaak geassocieerd met kinderen. 'Nee, met studievriendinnetje T', antwoordde ik.
'Gelukkig een volwassene gevonden die mijn liefde voor tekenfilms deelt'.

En amper een kind te vinden in de uitverkochte filmzaal. Vriendin T heeft wat voorstudie gedaan en 'O Menino e o Mundo' uitgezocht van de Braziliaanse animator Alê Abreu.
Wat een visuele traktatie. Elk volgend beeld is weer een cadeautje. De film doet me soms denken aan Fiep Westendorp, en heeft qua sfeer ook wel wat weg van Wall-E.
Maar bovenal staat het vooral op zichzelf en is volstrekt uniek.
 Hier enkele stills, maar die zijn niet te vergelijken met de filmbeleving. Kent u dat: zo'n film waarvan je niet wilt dat ie ophoudt? Om elk moment te koesteren als een klein geschenk:

Nog nagenietend lopen T en ik naar de Kunst Strip Beurs, iets verderop.
Mijn oog valt opeens op een prachtig boek van Nobrow Press, een van mijn favoriete uitgeverijen. 'Maar wil je het dan echt niet hebben, als dank voor je inspanningen deze week?', vraagt een jongen aan een meisje terwijl ze het samen doorbladeren. 'Doe maar niet', denk ik zachtjes in mijn hoofd, want ik zie dat 't het laatste exemplaar is. Spijtig legt de jongen het boek terug. Razendsnel heb ik het te pakken. 'Als jij 'm niet neemt, neem ik hem', hoor ik naast me een andere jongen zeggen.
Dromerig blader ik door het boek. Het is schitterend, maar ik heb met mezelf afgesproken minder illustratieboeken te kopen. Zou ik nou wel of niet?

'Als je klaar bent met bladeren, kun je 'm in deze tas stoppen', hoor ik vriendin T plotseling zeggen.
'Alsjeblieft. Alvast voor je verjaardag maandag'.

En terwijl we even later naborrelen, denk ik na waar ik nou het blijst mee ben, met het prachtige boek of dat ik zulke lieve mensen om mee heen heb.

Toch het laatste.