prentje en de fotosessie

Eigenlijk sta ik zelf het liefst achter de camera. Nu is dat op zich natuurlijk geen probleem, ware het niet dat ik geen recente foto's van mezelf heb. En in deze fase van mijn leven met zoveel nieuwe ontwikkelingen, plannen en markten te ontdekken, is het toch wel handig om wat foto's te hebben. 
Maar ik zag mezelf niet zo snel in een fotostudio belanden. Want om eerlijk te zijn, hou ik niet zo van geposeerde foto's. Als ik Zoon of anderen fotografeer, wacht ik net zo lang met klikken tot ze niet meer poseren voor mijn camera.

Nu heb ik de mazzel dat ik een paar bijzondere mensen om me heen heb. Eentje daarvan is niet alleen mijn hardloopmaatje, maar daarnaast ook mijn kapster, kledingadviseur en bovenal een van de liefste personen die ik ken: mijn vriendinnetje Trudy. Trudy heeft al een tijdje haar eigen bedrijf: Be-uniek, met als motto het mooiste in mensen naar boven te halen. Dat kan door middel van een ander kapsel, maar ook door een kleuranalyse of een kledingadvies. Dat is allemaal al leuk, maar Trudy haalt vooral het beste in mensen naar boven doordat ze oprechte belangstelling heeft. Ik ken haar al een tijdje, en ik zie iedereen oplichten in haar omgeving. Ze straalt zelf zo hard, dat ze dit vanzelf overbrengt op de personen om haar heen. 

Terwijl we zaterdagochtend aan het hardlopen waren, vroeg ik Trudy of zij een paar foto's van me wilde maken. 'Tuurlijk', was haar spontane antwoord, 'zullen we het meteen vanmiddag doen?'

En dus rende ik vanuit de douche de straat over (ze woont praktisch tegenover me). Ik had nog net wat kleren in mijn tas gepropt en belde snel aan. 

Wat hadden we een goede middag samen. 

En ook nu blijken de fijnste foto's de minst-geposeerde, slappe lach foto's te zijn.