prentje en Fiep

Het is vast niet gemakkelijk om het kind te zijn van iemand met zo'n passie voor illustratie en vormgeving.

Heb je eindelijk meivakantie, word je als stoere negenjarige meegesleept naar Helmond, ook niet echt naast de deur trouwens, voor de tentoonstelling 'Getekende helden'.
Ok, dan ben je wel omgekocht met een Donald Duckpocket voor in de trein, maar dan nog hè.
Het gaat om het idee.

Aan de andere kant is die leeftijd ook wel een voordeel. Want ik kan nu aan Zoon uitleggen waarom Fiep Westendorp zo ongelofelijk briljant, tijdloos en eigenzinnig was.
Dat ze zo'n eigen handschrift had, dat generatie op generatie aan blijft spreken.
Dat haar werk heel grafisch is, en daarom naar mijn mening het mooist uitkomt in zwart-wit.
En waarom de bescheiden Fiep en de uitgesproken Annie M.G. Schmidt ('ik hou eigenlijk helemaal niet zo van kinderen. Maar ik heb vooral een hekel aan volwassenen') zo'n gouden duo vormden.

Na deze geweldige tentoonstelling lopen we langzaam terug naar het station. Tijdens onze wandeling valt mijn oog op dingen die Fiep zouden kunnen hebben geïnspireerd. 

Zelfs in een niet uitgesproken mooie stad valt van alles te ontdekken, als je maar goed kijkt. 

En er vervolgens je eigen draai aan geeft.

Fiep kon dat als geen ander.