prentje en Lutjens

'Mama, je ziet helemaal blauw'. 

Bezorgd kijkt Zoon me aan. 

'Ik heb 'm', is alles wat ik nog kan antwoorden. 

Een paar maanden eerder. 

Ooit schreef ik een blog over de kast van Lutjens, die ik dolgraag wilde. 

Ik was verliefd geworden op zijn rondingen, zijn knoppen; nou ja, alles eigenlijk.

En zeg nou zelf; hoeveel mooie garderobekasten zijn er nu?

Hoe vaak ziet U in een woonblad een foto van een slaapkamer waar een garderobekast op staat?

Het zijn toch vooral praktische meubelstukken. 

Dat was die van mij ook hoor; een witte glanzende Ikea Pax-kast voor een witte muur.

Dat moest anders. 

Dat kón ook anders, ware het niet dat Mijn Ultieme Kast uit de jaren vijftig komt en in een beperkte oplage is gemaakt. 

Er stond er eentje op Marktplaats. 

Ik zag 'm en een lieve bloglezer wees me er ook nog op. 

Maar dat was de kleinste versie en zelfs als ik driekwart van mijn kleren weg zou doen, zou het niet passen. 

De Pax-kast had namelijk één voordeel: hij was enorm groot. 

En hij was niet in een goede staat: niet de echte knoppen, niet de echte sleutels, en geen binnenwerk.

Toch hield ik de advertentie in de gaten.  

En toen kwam de dag dat mijn ideale kast opeens op Marktplaats stond. 

In de uitvoering die ik wilde voor mijn slaapkamer: de grootste versie. 

Ik zou nu maar de helft van mijn kleren weg hoeven te doen. 

Mét de twee originele sleutels van Gouda Den Boer, de meubelfabriek waar ie is geproduceerd. 

Ik moest 'm hebben. 

Ik ging bieden. 

Maar ik had een meteen een concurrent die flink meeging. 

Ik hield mezelf een maximum bedrag in mijn hoofd voor. 

Verder zou ik écht niet gaan. 

Ik wist wel wanneer ik moest stoppen.

'Voor 100 euro meer mag je 'm hebben', las ik.

'Deal' schreef ik. 

Maar goed, hoe ging ik de Mooiste Kast ter Wereld vervoeren?

Ik besloot om eerst maar eens te gaan kijken. 

Het adres was ergens onder de rook van Rotterdam. 

Een stoere vrouw deed open. 

'Ik heb 'm al voor je uit elkaar gehaald', zei ze. 

Zelfs uit elkaar kon ik de schoonheid zien. 

Ik was verblind.

Hij leek ook niet meer zo groot. 

'Ik denk dat ik 'm zo wel mee kan nemen', hoorde ik mezelf opeens zeggen. 

De stoere vrouw bleek een politieagente te zijn die haar mannetje stond.

Ze wierp één blik op mijn auto en zei: 'als je de banken en stoelen naar voren klapt, kunnen we 'm er zo inschuiven'.   

Want had ik U al verteld dat ie mee moest in mijn Fiatje 500?

'Ik heb zelf ook een kleine auto, en er kan meer in dan je denkt', zei ze.

'Ik haal overal meubels vandaan en heb soms ter plekke nog een stuk van een een poot afgezaagd'. 

Samen sjouwden we alle losse onderdelen de auto in. 

De schroeven haalde ze uit de kastdeur met een boormachine.

Met één knie op de vloer. 

Ik kon me plots helemaal voorstellen hoe deze vrouw een verdachte op de grond hield. 

En net toen ik dacht dat we alles hadden, bleek er nog een áchterplaat te zijn. 

Die paste niet in de auto. 

Ik hoorde mezelf opeens zeggen dat ik dan wel mijn dak opende.

Die kast moest mee. 

We bogen de plaat als een soort dak voor mijn cabrio en maakte 'm met een touwtje vast. 

De rest van de auto lag helemaal vol losse planken. 

Mijn zicht was minimaal.

'Word ik zo niet van de weg gehaald?' vroeg ik nog lacherig. 

Ik had nu de kans om het te checken bij een agent.

'Zolang je in je buitenspiegel kunt kijken, is het geen probleem', was het antwoord. 

Het werd een soort dodemansrit. 

Om het prachtige hout te beschermen, had ik mijn winterjas tussen de planken gelegd. 

Het vroor minimaal vijf graden. 

Ik kon niet harder dan 70 kilometer. 

Het was spits.

Ik kon bijna niets zien, maar hoorde wel auto's toeteren. 

Op een gegeven moment keek ik in de oplichtende koplampen van een enorme vrachtauto.

Ik bleek op een verkeerde baan te rijden die alleen voor vrachtverkeer was bedoeld. 

Zoon trekt zijn jas uit en overhandigt 'm aan mij.

Ik heb het overleefd. 

Samen sjouwen we de kast naar boven, waar hij het bad vol laat lopen.

Met een kop thee zit ik even later op de bank. 

Ik kijk naar de advertentie van de kleine kast. 

Deze zou eventueel in de woonkamer kunnen. 

Liefde kan ver gaan. 

Zou ik dan toch...?