prentje en Mickey

Diep in mij zit eigenlijk nog altijd een klein meisje dat het liefst de hele dag wil spelen (ok, misschien niet zo heel diep). 
Ontwerpen is volgens mij een legitieme reden voor volwassenen om dat te kunnen blijven doen.

Een mooi voorbeeld hiervan is Lego Ideas.
Consumenten kunnen zelf een ontwerp indienen waarvan ze hopen dat deze in Lego wordt uitgevoerd.
Vanaf 10.000 likes gaat Lego kijken of het ook interessant is om het ontwerp daadwerkelijk op de markt te brengen.

Vanwege de negentigste verjaardag van Mickey Mouse is er volgens dit principe Steamboat Willie in Lego uitgebracht, een van de eerste tekenfilms met synchroon geluid.

Ik weet dit allemaal dankzij de gepassioneerde eigenaar van Perron 4, de Lego-winkel in Alkmaar. 

Ik ben dol op die winkel. 

En vijftienjarige Zoon stiekem ook nog wel een beetje, ook al torent hij inmiddels (bijna) boven mij uit.  

De enige dag van onze vakantie dat het wat bewolkt was, gingen we traditiegetrouw naar Alkmaar, de grote stad in de buurt van onze kustplaats.

'Gaan we nog naar de Lego-winkel?', vroeg ik Zoon, wiens interesse inmiddels wel wat is verschoven.

Tot mijn verbazing knikte hij. 

Toen we binnenkwamen, werd onze aandacht naar allebei een andere doos getrokken. 

Zoon eentje uit de videogame-serie 'Overwatch'; ik keek verliefd naar een doos van Steamboat Willie.  

Zolang ik me kan herinneren, ben ik gefascineerd door Lego. 

Als kind sjeesde ik al met mijn ruimtevaartvoertuig door de drilpudding met Kerst; een van mijn eerste scherpe jeugdherinneringen. 

De samenwerkingsverbanden die zij aan zijn gegaan met bijvoorbeeld Disney, stammen helaas uit de tijd dat ik 'te oud' was voor Lego. 

Gelukkig had ik een excuus-kind. 

Maar nu sloeg mijn minimalistische ontwerpershart op hol bij de zwart-witte uitvoering van de stoomboot. 

Het iconische Lego in zwart-wit! 

Ik kon me niet langer achter mijn kind verschuilen en moest me inhouden om 'm niet ter plekke aan te schaffen. 

Maar hoera voor de mini-figuurtjes. 

Het nadeel van die kleine zakjes is dat je niet weet welk poppetje je hebt.

Nu vond ik Knabbel en Babbel ook best leuk, maar het liefst wilde ik Mickey en Minnie. 

Discreet begon ik al te voelen aan het zakje of ik de oren van de muizen kon herkennen, tot ik ze op de toonbank zag staan. 

O heerlijke Lego-winkel, die altijd al een paar zakjes opent zodat je de figuurtjes kunt kopen die je wilt voor dezelfde prijs als de zakjes met mini-figuurtjes. 

Nou, nu hield niets me meer tegen.   

Blij verlieten Zoon en ik de winkel, Zoon met een Overwatch-doos en ik met de nautische zwart-wit muisjes die nu in mijn keuken staan te glimmen vlakbij de schub-tegels (bovenste foto). 

Het kleine meisje in mij zong.