zondag 22 september 2019

prentje en de vervolgcursus, deel 2

Kon ik de vorige keer nog het late tijdstip de schuld geven van het van-de draaischijf-afvliegen van mijn model; dit keer ging dit niet op.
Ik begon gelijk met draaien en nét toen ik wilde afronden, vloog ie er weer af.

'Doe jij het maar', zei ik mistroostig tegen mijn juf.
Ik zag mijn achterstand ten opzichte van de andere cursisten steeds meer oplopen.
'Dan probeer jij het gewoon over twee weken ofzo nog een keer', antwoordde ze monter.
'Als er minder druk op staat'. 

Daarmee sloeg ze de spijker op zijn kop.
Ik kan slecht tegen druk.
Als kind al; stond ik met een potje squashen hartstikke voor en hoefde ik nog maar één punt te scoren; verloor ik alsnog.
Slapeloze nachten had ik voor repetities en schoolonderzoeken; ik was altijd bang dat ik bleef zitten.
Of dat ik daardoor een niveau lager moest.
Vervolgens nooit meer een goede baan zou vinden.
En mijn leven mislukt zou zijn.
Heb ik al verteld dat ik de dingen niet altijd in de juiste proporties zie?

Nog steeds heb ik nachtmerries over de middelbare school.
Niet zozeer over de pesterijen.
Pas met terugwerkende kracht realiseer ik me hoe wreed het was dat ik een neptelefoontje kreeg dat ik was gezakt terwijl ik vol spanning zat te wachten op de uitslag van mijn examen.
In die periode stapte ik er snel overheen.
Ik had nog de illusie dat als ik ergens geen aandacht aan besteedde, het er niet wás.

Inmiddels ben ik met de nodige hulp gaan inzien dat het zo niet werkt in het leven.
Dingen die niet goed zijn verwerkt, blijven als een boemerang terugkomen.

De pijn onder ogen zien, erkennen dat het er is, is essentieel om verder te komen.
Anders blijft het proberen zijn (is pijn eigenlijk mannelijk?) aandacht op te eisen.

De druk die ik mezelf opleg, komt niet van anderen, maar van mezelf.
Er is geen leraar die ernstig teleurgesteld zou zijn geweest als ik een onvoldoende haalde.

En geen juf die er van wakker ligt dat mijn model voor de tweede keer van de draaischijf vliegt.

Het is mijn eigen hoge verwachting die me in de weg zit.

3 opmerkingen:

  1. Dat neptelefoontje is wel erg gemeen........ kan me voorstellen dat je daar nog nachtmerries van krijgt........

    Jezelf doelen stellen, dromen hebben lijkt me helemaal niks mis mee.
    Als het maar niet (te erg) gaat frustreren en je teveel in de weg gaat zitten.

    Dat je model voor de tweede x van de draaischijf afvliegt lijkt me wel ontzettend balen.
    Maar misschien is de derde keer scheepsrecht. Vast wel!!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, dat ken ik, ik heb de rol van mijn moeder met verve overgenomen tov mijzelf :( Ik ben zelfs nog kritischer ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi hoe je de link legt met levenslessen. Jezelf veel druk opleggen is heel herkenbaar.

    BeantwoordenVerwijderen