'Kijk mama, dan leg je ze hier op de plaat en dan druk je op lenen'. Een beetje schaapachtig lach ik naar de mevrouw naast me, die onder de indruk is van zoveel zelfstandigheid. Ik mompel iets over moeders en overbodigheid en kijk hoe Zoon zijn pasje voor de scanner houdt.
's Avonds vindt er altijd een grote onderhandeling plaats. Een boekje. Nee twee. Ik bedoel drie. Twee als je nu gaat tandenpoetsen. Tja lieve mensen, zo gaat het hier. En als hij er dan eindelijk in ligt en ik uitgeput op de bank neerval, komt Zoon er bijna dagelijks uit met de opmerking 'mama, we hebben nog niet genoeg geknuffeld.'
En dan ga ik weer voor de bijl. Altijd. Hoe kan ik zo'n aanbod weerstaan?
Maar goed, terug naar de boekjes. En de bijbehorende onderhandeling. Twee boekjes vanavond.
Het eerste boekje is van Kikker. Het blijkt een schetsboek te zijn, met prachtige tekeningen in zwart-wit. Ik kijk naar de verschijningsdatum 2006. Achterin staat een foto van Max Velthuijs met het jaar van zijn overlijden, 2005. Hij heeft het boek niet af kunnen maken. Maar ik vind het zo nog veel mooier.
Zoon deelt deze mening niet helemaal.
'Er zit geen kleur in mam, deze telt niet.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten