prentje loopt hard

Soms denk ik dat ik de naam van deze blog beter kan aanpassen in 'prentje zoekt geluk'. Maar ja, aan de andere kant, doen we dat niet allemaal?

Ik zei u al in mijn vorige berichtje, ik las vorige week een artikel van Aaf Brandt Corstius over haar hardloopavonturen. Net als zij ben ik een bankzitter die al moe wordt van de gedachte om naar de keuken te lopen om een nieuw glas wijn in te schenken. Aaf had de app 'Couch to 5k' gedownload, en sindsdien had ze het licht gezien. Sinds ze gestart was met hardlopen, voelde ze zich beter, fijner en gelukkiger dan ooit.
Dat wilde ik ook.

Dus stapte ik op mijn eerste vrije dag na het lezen van het artikel de hardloopwinkel van Utrecht binnen. Ik trotseerde bittere koude, en moest even slikken voordat ik daadwerkelijk binnen durfde te stappen. Voor mijn gevoel stapte ik een hele nieuwe wereld binnen.
En dat was ook zo.
De hele ochtend was ik zoet met het passen van de perfecte loopschoenen, nadat er eerst video-opnames van mijn voeten waren gemaakt, terwijl ik een rondje door de winkel rende (en daar eigenlijk al knap moe van werd).
Aan het einde van de pas-sessie waren een aantal dingen duidelijk: mijn ene voet was groter dan de ander, ik liep op de binnenkant van mijn voeten en ik maakte te grote passen.
'Misschien moet ik er maar helemaal niet aan beginnen', probeerde ik nog hoopvol tegen de verkoper met wie ik inmiddels een hele band had opgebouwd, maar die was onverbiddelijk.
Jammer alleen dat mijn maat van de geschikte schoen net niet voorradig was.

Twee dagen later trotseerde ik weer het ijskoude weer, na het telefoontje dat Mijn Schoenen binnen waren gekomen. Weer rende ik een rondje door de winkel. Ze zaten wat aan de ruime kant, maar de schoenen een halve maat kleiner zaten aan de krappe kant, en dat zou ik zomaar weer als excuus kunnen gebruiken om niet meer te gaan rennen.
Ken Uzelf.

En vanmorgen was het zover mensen, de Meest Onsportieve Blogger van dit land die al loopt te hijgen als een oud paard als ze vijf traptredes moet bestijgen, ging op pad met Couch to 5k. De muziek was nog niet helemaal ingeregeld, waardoor ik vijf keer BLØF met Dansen aan zee moest aanhoren, maar wat gaf het. Ik was begonnen. En, alsof zelfs het universum me nog even wilde testen, begon het nog te sneeuwen ook. Maar ik zette door. En hield vol.

Jammer alleen dat ik in mijn enthousiasme vergeten was om een goede route uit te stippelen, waardoor ik nog een half uur naar huis moest lopen toen de vriendelijke stem de verlossende woorden had gesproken dat ik klaar was met mijn work out, maar zelfs dat was niet erg.

Ik voel me nu al beter.
Maar dat kan ook komen doordat ik gestart ben met iets waarvan ik dacht dat ik het nooit zou doen.

Nu de rest nog.