prentje in Amsterdam

Ik ben vroeg vertrokken, want eigenlijk is de zaterdag voor 5 december natuurlijk helemaal geen goede dag om Sint-inkopen te doen in Amsterdam. Dus misschien kan ik zo de drukte nog een beetje voor zijn.

Een beetje slaperig zit ik in de trein, mijn nieuwe Hipstamatic-rolletje uit te proberen op mijn koffiebeker.

'Het volgende station is Amsterdam Centraal', hoor ik luid en duidelijk. Tijd om uit te stappen.

Eigenlijk is het nog heerlijk rustig in de stad.
Mijn eerste doel is Options op het Damrak, maar die bleek alweer te zijn opgedoekt. Ongelofelijk hoe snel dat gaat, maar dat is het lot van een pop-up store. Hoewel, ook Sissy-Boy blijkt vertrokken te zijn uit Magna Plaza.

Gelukkig openen er ook weer nieuwe winkels, zoals Urban Outfitters:

Wat een waanzinnige winkel.
In dezelfde straat vind ik gelukkig een ander Sissy-Boy filiaal, want ik ben on a mission: ik zag een geweldig spel op de website voor mezelf Zoon. Helaas, niet op voorraad. Dan maar naar De Vlieger, de papierhemel, waar ik altijd een beetje high word van alle mooie papiertjes (maar dat kan ook aan de naastgelegen coffeeshop liggen, de lucht is onvermijdelijk in de papierwinkel).

Ik word verliefd op het papier helemaal bovenin, van de stoere Eskimo. Die mag mee naar huis.

Wat daas loop ik naar Athenaeum voor Wrap Magazine, maar die is uitverkocht. Ik drink een latte bij het net geopende HAY, en zie de stad vollopen. Tijd om terug te lopen naar het station, ondertussen genietend van de etalages. Ik hou van de inspiratie die ik op doe in Amsterdam, maar ik word ook altijd een beetje tureluurs van de drukte. 

In Utrecht aangekomen, besluit ik toch nog even Ellen Vesters van Urlaub gedag te zeggen op een creatieve markt op het Neude.
Utrecht voelt als een dorp na Amsterdam. Ellen heeft wel nog wel een Wrap Magazine. Als ik dan ook nog bij 'ons' Sissy-Boy filiaal het spel voor Zoon mezelf vind, maakt mijn hart een klein sprongetje.

Ik ben weer thuis. 

prentje en de schildersopdracht

Het is niet mijn beste week. Ik ga u niet vermoeien met de details, maar ik heb leukere tijden gekend.
Toen ik woensdag met een schilderij bezig was als huiswerkopdracht, kwam het niet helemaal uit de verf. Creativiteit heeft ruimte nodig, zowel in het hoofd als in het hart, en die ruimte heb ik nu even niet. Mismoedig roerde ik door de verf.
Opeens viel mijn oog op een kaart, die ik een tijdje geleden in de museumwinkel in Groningen had gekocht. Ik vergrootte 'm op de scanner, legde een paar kranten op tafel, en draaide mijn schilderij om. De afbeelding integreerde ik in een nieuw schilderij op de achterkant, en terwijl ik daarmee bezig was, knapte mijn humeur zienderogen op. Het combineren van meerdere disciplines past bij me, en is wat me ook zo aanspreekt in mijn opleiding grafische vormgeving met zoveel verschillende vakken. Fotografie, tekenen & schilderen, vormgeving, typografie, kunstgeschiedenis, techniek: hoe kan het elkaar versterken?
En terwijl de verf droogde, kwam er een gedachte bij me op.

Soms moet je de ruimte zelf creëren. 

prentje en de Russen

Om inspiratie op te doen voor onze opleiding, die niet geheel hobbelloos verloopt, bezochten studiegenootje T en ik de tentoonstelling Malevich en de Russische avant-garde in het Stedelijk.

Ik heb wat met Russische kunst, zoals vaste blogbezoekers wellicht weten, en dan vooral met Russische kinderboekillustraties uit de jaren '20 en '30. Kinderboekillustratoren uit die tijd maakten vaak naast hun illustraties 'volwassen' kunst, zoals El Lissitzky, die ook op deze tentoonstelling te bewonderen is.

Het is een prachtige tentoonstelling en ook de rest van het Stedelijk is zeer de moeite waard.

Ik vond vooral de schilderijen van de Duitse kunstenaar Martin Kippenberger erg mooi, waarvan hier enkele details:

Stoere vormen, industriële objecten; precies wat ik ook boeiend vind aan oude Russische kinderillustraties.
Geen getut.
 
Thuisgekomen pakte ik het boek over illustraties uit Rusland erbij, dat ik onlangs in een museumwinkel niet kon laten liggen.

Ook hier weer die strakke vormen en heldere lijnen. Duidelijke, no nonsense vormgeving.

Ik zou zeggen: genoeg inspiratie voor een nieuwe week.

prentje en de pinguins

Ik droom van een wit, leeg, opgeruimd huis. Een strak appartement met een grote bank, een kast, een bed en een ligbad. Verder misschien nog een ingelijste grafische afbeelding, maar dat is het dan ook wel.

Daarom ben ik een tijdje geleden begonnen met het verkopen van alles wat niet in het beeld van het strakke appartement past. En dat is veel, heel veel.
Halverwege deze grote opruiming kreeg ik opeens een opdracht van school: maak een boekje van je verzameling.
Ha, zo kon ik toch nog een keer stilstaan bij mijn houten miniatuurwereld. Een tribute to het mini-universum, zeg maar.
Over de cover hoefde ik niet lang na te denken:

Helaas is er een hele wereld tussen droom en werkelijkheid.  

Een wereld vol pinguïns, wel te verstaan. 

Want toen ik van de week met Zoon in de stad was, kwam ik deze vrienden tegen bij de Tiger. 

Een soort van Matroesjka-iglo! 

Past die in het beeld van de lege, opgeruimde woning? Helemaal niet. 

Deze jongens hebben geen enkele functie, behalve onweerstaanbaar zijn. 

Maar eigenlijk is dat ook wel een mooie taak, in deze donkere dagen. 

En wacht es, ik kan ze natuurlijk opnemen in mijn verzamelboek. 

Of heb ik het nou toch niet helemaal goed begrepen? 

prentje en Glow

Het was druk in de trein naar Eindhoven. Studievriendinnetje M en ik aten onze pasta van stations-italiaan Julia's zittende op de trap.
We waren op weg naar Glow. Vorig jaar had ik dit lichtfestival gemist en daar een jaar van gebaald. Dit jaar zou me dat niet overkomen.
Helaas was ik niet de enige die er zo over dacht. Wat was het ongelofelijk druk. Maar toch.
Wat was het prachtig.
Wat was het magisch.

Betoverd door vliegende vissen, zoekende naar hun eigen weg tussen flatgebouwen.
Brok in mijn keel bij de Catharinakerk, met de prachtigste lichtprojecties.
Geraakt door een wolk van zesduizend gloeilampen.

Ongelofelijk dat licht zo kan ontroeren.