prentje en pakjesavond

Eigenlijk had ik er niet zo'n zin. Ik was vooral hard aan het werk, en met mijn focus al meer bij de kerstversiering zoals u weet.
En daarnaast is het ook gewoon een raar jaar. Elke feestdag krijgt een extra lading in het eerste jaar na een scheiding. Waar wordt pakjesavond gevierd? Hoe doen we het met Kerst? En dan realiseer ik me dat ik het ook nog eens ongelofelijk getroffen heb. Hoeveel verhalen hoor ik niet de laatste tijd over verschrikkelijke vechtscheidingen, vaak tot groot verdriet van beide kanten.
Wat ben ik dankbaar dat ex-Man maakt nog altijd deel uit maakt van mijn 'Inner Circle', en dat altijd zal blijven doen.

Dus was het bijna vanzelfsprekend dat hij er ook was bij de prentjespakjesavond. 'Ik kan zorgen dat je zijn digitale lootje niet trekt hoor', zei Zus voorzichtig. 'Onzin', zei ik stoer. 'Ik sluit niemand uit.'
Ik hoef u niet te vertellen wiens lootje ik vervolgens trok.

Daarnaast houdt Zoon hardnekkig vast aan zijn geloof. Hij vindt de Pietendiscussie maar raar ('wat nou knecht, het is toch Pieterbaas?') en het kostte dankzij onze 'gelover' ook wat kunst- en vliegwerk om, naast meer dan fulltime werken deze week, de cadeautjes ongezien de Petteflet binnen te krijgen.
'Er was vandaag alweer een pakje voor je', zei Zoon bijna verontwaardigd. 'Ja, ik lees nogal veel op het moment', mompelde ik terug. 'Het is helemaal niet handig om zoveel voor je jezelf te bestellen als het bijna Sinterklaas is', mopperde Zoon. 'Je weet toch niet wat je van hem krijgt.'

En toen was het (eindelijk volgens Zoon, nu al? volgens mij) heerlijk avondje aangebroken. Ik trok nog snel mijn laatste gedicht uit de printer en laadde de grote tas in de auto. 'Ik heb ook zelf wat pakjes voor oma gekocht', zei ik vlug toen ik Zoon's verbaasde blik zag. 'Die moet je dan maar bij je houden en dan straks mengen met de pakjes die Piet op de stoep zet', antwoordde Zoon.
Het begon steeds ingewikkelder te worden.

En het werd ook een verbazingwekkend heerlijk avondje. Leven de prentjes door alle drukte veel langs elkaar heen, nu moeten ze 'noodgedwongen' wel tijd aan elkaar besteden. En dat had ook iedereen gedaan. Ontroerende gedichten, fijne pakjes (ik kreeg het prachtige Etsy-vosje van ex-Piet als extra cadeautje) en toen moest het Spel van Oma nog beginnen.
'Zo, ik ga naar huis', zei mijn geweldige Down-nichtje toen alle cadeaus waren uitgepakt en oma met haar spel 'Wie kent de prentjes het beste?' dreigde.
Maar uiteindelijk speelde iedereen mee met de twintig prentjesvragen, werd het weer legendarisch (iedereen raadde een hobby goed, behalve degene van wie de hobby is), en eindigde we de avond allemaal dansend en met een rare feesthoed op omdat we ook nog een onderdeel van 'Ik hou van Holland' gingen spelen (het 'Verjaardagsspel' voor de Kenners onder ons).

Ik hoop dat Zoon nog lang blijft geloven.