prentje en de kerstster

Ooit, ergens, had ik in een tijdschrift een grote houten kerstster gezien. Maar in welke winkel ik ook keek; ik kon 'm nergens vinden. 

'Zoiets moet toch ook wel zelf te maken zijn?', bedacht ik me in een overmoedige bui. Ik ging eerst maar eens googelen. En ja hoor, daar vond ik al een DIY-kerstster. Weliswaar in een tuttige uitvoering, maar goed, daar kon ik wel een eigen draai aan geven. Easy-peasy, las ik in de begeleidende tekst. Vijf latjes van een meter op maat zagen, latjes verven, gaatjes er in boren, touwtje er door heen: klaar.

Kind kan de was doen.

Er was maar een obstakel dat mij in de weg stond: ik had geen boormachine. Als Zelfstandige Onafhankelijke Vrouw (ZOV) werd het nu toch wel eens een tijd om er een aan te schaffen. 

'Zou je dat nu wel doen, mam?, vroeg Zoon een tikkeltje bedenkelijk. 'Hoezo, ik kan echt wel zelf gaatjes boren, hoor', kaatste ik terug. 'Beetje vertrouwen in je moeder, zeg.' (ik hoef er niet bij te zeggen dat ik nog steeds in mijn overmoedige bui was).

Dus haalde ik een simpele boormachine, dan kon ik ook gelijk de latten meenemen. 'Ik trok twee enorme latten uit het rek van de bouwmarkt, en net toen ik bedacht hoe ik die in mijn kleine autootje moest krijgen, zag ik in mijn oog de zaagservice. 'Ik wil deze latten graag zagen', zei  ik tegen een vriendelijk ogende meneer. 'We mogen alleen maar platen zagen met de machine', antwoordde hij. Daar ging mijn kerstster. Maar zo snel geef ik me niet gewonnen. 'Wat ontzettend jammer nou', zei ik bedroefd. 'Ik wil zo graag zelf deze kerstster maken', en schoof tegelijkertijd mijn mobiel onder zijn neus. 

Ik weet niet wat het hem gedaan, de kerstster zelf of mijn bedroefde blik, maar hij toverde opeens een handzaag uit het rek en zaagde voor mij in enkele vlugge zaagbeweging de latten op maat. 

Helaas had ik dit natuurlijk niet van te voren goed doorgedacht, met als resultaat dat ik nu vier latten van een meter had, en nog een paar stukken die over waren. Nog een lat halen uit de winkel halen vond ik te tricky (wie weet kwam hij opeens tot zijn positieven dat dit Streng Verboden was), dus bedacht ik snel dat ik wel de overige stukken aan elkaar kon tapen. Zo netjes hoefde het ook niet. Ik pakte nog snel een potje extra matte zwarte verf uit de stellage, en liep vlug naar de kassa.

Thuisgekomen zaagde ik eerst de kleine stukken op maat en keek vervolgens met ontzag naar mijn nieuwe boormachine. 'Stap 1: klem de boor in de snelspankop', las ik hardop voor aan mezelf. Wat was nou de snelspankop en hoe kreeg ik die boor er in geklemd? 

'Ik weet niet hoe ik de boor vast moet klemmen', appte ik naar lieve ex-Man, van wie ik ook al de zaag had geleend. 'Stuur eens een foto', appte hij terug. Braaf maakte ik een foto. 'Volgens mij moet je gewoon die voorste knop losdraaien, boortje erin, en weer vast zetten.' 

Maar hoe ik ook draaide, de opening veranderde niet.

Dit begon wel een ster met allures te worden. Inmiddels was ik wel klaar met alle gebruiksaanwijzingen van de diva, pakte mijn rol zwart-wit touw, en bond het hele geval aan elkaar. Wat nou gaten boren. 

Dat ik zelf al had gezaagd, vond ik genoeg prestatie voor de Zelfstandige Onafhankelijke Vrouw. 

En nu staat ze in een hoekje te stralen. Mijn eerste zelfgemaakte kerstster. Iets anders dan op het oorspronkelijke plaatje, maar wie maakt zich daar nou druk om?