prentje en de knuffel

Mijn zoektocht naar DE lamp brengt me op inspirerende plekken. Was ik vorige week nog bij Nijhof (waar ik een fantastische kandelaar vond, naast de kerstbomen zit ik ook in de ronde vormen geloof ik), een paar dagen geleden liep ik Loods 5 binnen (ook nooit een straf).
Helaas had ik maar een uurtje, en eigenlijk is dat net zoiets als een ochtendje naar de Efteling gaan. Het aanbod staat niet in verhouding met de tijd. Ik racete de winkel door, tot mijn blik gevangen werd door een skelettenknuffel.
Nu weet ik dat ik een iets afwijkende smaak heb ontwikkeld, want ik was gelijk verliefd.
Toevallig stond er net een medewerker van de winkel (ik zie die mensen anders nooit) op een paar meter afstand. 'Vind je 'm leuk?' vroeg ze vriendelijk. 'Ja, het klinkt misschien raar, maar ik heb daar iets mee', zei ik schoorvoetend. 'Dat heb ik ook!', zei mijn nieuwe vriendin. 'Veel klanten vinden 'm eng. Ben je wel eens in Mexico geweest? Hij is geïnspireerd op Fêtes des Morts, dat valt altijd op 1 en 2 november. Het is de Dag van de Doden en Allerzielen. Mensen denken dat dit somber is, maar het is juist een heel uitbundig, kleurrijk feest. Door de doden te herdenken, wordt het leven gevierd.' 

Ik dacht aan onze eigen cultuur, en hoe wij hiermee omgaan. Het is vaak een taboe. Goed hoor, als mensen rouwen, maar het moet ook weer niet te lang duren. Vaak roept ook ongemakkelijke gevoelens op, wordt het letterlijk onder de grond gestopt. Degene die achterblijft, kan zich daarna extra eenzaam voelen. Niet alleen is hij of zij de geliefde kwijt, er mag ook niet meer over worden gepraat. Terwijl samen lachen en huilen, de herinnering levend houdt en een enorm gevoel van verbinding geeft.

'Ik heb de stof zelf ontworpen', haalde de lieve verkoopster me weer terug in de winkel. 'Mijn moeder zet ze in elkaar'. 
Dat was het laatste zetje dat ik nodig had. Hij ging absoluut mee naar huis.

Niet alleen lampen geven licht. 

Voor A & W