prentje en het bitterzoete weekend

Het begon op zich best goed.
Ik ging zaterdag dapper alleen naar mijn huisje aan zee, het kleine autootje vol geladen met tassen om voor het eerst dit seizoen een weekend door te brengen.
Hoewel het prachtig weer was, maakte ik toch een tussenstop in Alkmaar bij First or Second, de winkel van April and May, en al een tijdje bovenaan mijn ijstje.
O my, die winkel is zo prachtig dat ik maar niet begonnen ben met fotograferen, omdat ik dan aan de gang zou blijven. En als ik fotografeer, beleef ik het soms minder intens; ben ik minder in het moment.
Ze hadden uitverkoop, ook dat nog. Onder andere op een van mijn favoriete merken Muuto (veertig procent!). Ik kocht een kleine vogel, die nu de grote vogel (die ik van ex-Man cadeau kreeg voor mijn verjaardag) gezelschap houdt:

En het prachtige vaasje van keramiek van Serax, te zien op de bovenste foto.
En op het laatste moment gooide ik ook nog de houten 'druppels' en roze ronde knop van Muuto in mijn mandje (had ik wel een mandje?), want hee, hoe vaak gebeurt dan nou, 40% off?

(Zoon presenteert inmiddels het weerbericht voor mijn 'kunstwand': de druppels staan voor regen, de rondjes voor zon; zo hebben we er allemaal op ons eigen manier plezier van).

Nadat ik boodschappen had gedaan in Schoorl, reed ik door naar het Kleine huis aan zee. De loodgieter was op mijn verzoek langs geweest; de kachel deed het weer, net als de geiser.
Ik zette water op voor de thee, maakte het bed op, ruimde de kasten in.
En toen sloeg het toe, ontnam me de adem. Als een monster die op een hoekje wacht.
De eenzaamheid.
Ik pompte mijn banden op, fietste naar Bergen. Maar het leek of het kunstdorp gevuld was met happy couples en blije gezinnen. Ik kocht in de Eerste Bergensche Boekhandel het nieuwste boek van Jens Christian Grøndahl - Portret van een man - een van mijn Deense lievelingsschrijvers, en fietste snel terug naar mijn kleine schuilplaats, waar ik me liet troosten door zijn prachtige zinnen. 
Ik las tot het kouder en kouder werd, warmde een kop soep op, en zette de kleine gaskachel wat hoger.

De volgende ochtend werd ik na een koude nacht wakker. Ik had twaalf uur achter elkaar geslapen.
Langzaam, alsof ze alle tijd had, probeerde de zon door te komen. Ik maakte een lange strandwandeling, en keek naar de mensen om me heen.
Een groepje die met elkaar witte ballonnen opliet, twee grote en een heleboel kleintjes.
Een gezelschap met allemaal dezelfde soort honden.
Alles kan een mens verbinden.
Of niets, want ik liep ook achter een echtpaar vol ingehouden woede, die als een tastbaar aura om hen heen hing.

Ik liep terug naar mijn kleine huis, en keek op mijn telefoon. Tot mijn schrik zag ik dat de Sample Sale van mijn lievelingsmerk Vanilia al om half 1 begon in plaats van half 3.
Maar deze omgeving vraagt niet om haast.
Dus reed ik rustig naar Zaandam voor de Sample Sale, die plaats vond in een oude fabriek (die ik uiteraard niet kon vinden, en ik was inmiddels ook uit mijn rustgevende omgeving, dus de stress nam toe).
Ik had nog 25 minuten om mijn slag te slaan.
Als een idioot begon ik kledingstukken uit de rekken te trekken. Dit was topsport. Ik zag mensen om me heen met een mandje, maar had niet de tijd om op zoek te gaan naar de plek waar ze deze vandaan hadden. Het was warm, ik had dorst. Ik had nog tien minuten om te passen. De paskamer was een afschermde ruimte waar een stuk of vijftig vrouwen in lichte paniek in ondergoed het een naar het andere kledingstuk over hun hoofd trokken. 'Welke teint staat beter bij mijn huid?', vroeg een vrouw naast me. Ze hield twee shirts voor haar gezicht. 'Ik weet het niet, misschien kun je het beter aan haar vragen', antwoordde ik gehaast terwijl een verkoopster langs liep. 'Ze zijn negen euro, waarom zou je kiezen?', hoorde ik haar nog antwoorden, voordat ik naar de kassa racete.
'Je mag wel voor hoor', zei een lieve mevrouw voor me, die wel een mandje had bemachtigd. 'Volgens mij is het zwaar, zo alles op je arm.'

Uitgeput zakte ik neer in het café van Loods 5. Mijn telefoon maakte een geluid, dat kon ik nog net regisseren. 'Kom je zo bbq'en?' appte vriendin T.
Dankbaar keek ik naar mijn telefoon.
'Graag', appte ik terug. 'Ik doe hier nog even snel een rondje en dan rij ik gelijk naar jullie toe.'

O, en toen hadden ze nog een dekbedovertrek van Hay in de uitverkoop.

En werd ik op de kunstafdeling verleidt door de muziek van Lotte van Dijck, die ik alleen als illustrator kende, maar dus een multitalent bleek te zijn.

En ja, ik ben dus die laatste Nederlander die nog cd's, boeken (en dvd's) koopt, en dus niets download. 

Want ik hou van de geur van een nieuw boek. Het ritselen van de bladzijde als ik omsla. 

Ik word blij van een mooi hoesje. Ik geniet van een boekje met de songteksten uitgeschreven. 

En geef me graag over aan de helende werking van muziek, literatuur, kunst, vormgeving en de natuur, zoals verse bloemen en een prachtig veertje voor mijn deur.

Het is opnieuw weekend. 

Kom maar op. 

Ik kan je hebben.