prentje en het Scandinavisch design

Bijna begon ik aan mezelf te twijfelen. Was ik nu toch een designsnob geworden?
Want was ik blij met mijn laatste aanwinsten: de houten vogel van Normann Copenhagen die ik van ex-Man voor mijn verjaardag kreeg; de grijze Muuto lamp (verjaardagscadeau van mijn ouders) en het bijzettafeltje van Hay (cadeau van mezelf).

Ik hou van Scandinavisch design: het heeft precies de goede ranke, frisse, minimalistische-maar-toch-warme look.
Maar zou dat betekenen dat voortaan alleen (toekomstige) designklassiekers de voordeur van de Petteflet zouden passeren?
Je zou van minder in een existentiële identiteitscrisis raken.
En het is al zo vaak tobben.
Hoe kan het nou dat ik van stoere skulls hou en van bleekroze?
Of is juist die combinatie die het 't doet?
Ik vermoed dat laatste.

U kunt opgelucht ademhalen: ik blijk toch geen designsnob te zijn.
Want wat werd ik gisteren gelukkig toen ik samen met Zoon door Ikea dwaalde.
We ontbeten er, gingen door voor de lunch en dronken er uiteindelijk nog thee.
Wat bleek: ik was even vergeten dat ik in een grote opruimwoede afgelopen herfst al het textiel voor mijn kleine huis aan zee had weggedaan.
Eigenlijk geen plek voor in de Petteflet, en het begon ook aardig muf te worden.
'Goede reden toch om weer leuke nieuwe spulletjes te kopen?', zei Zoon opgewekt - hij zal niet de reden zijn voor een langdurig voortbestaan van de economische crisis.
Uit solidariteit met de medebezoekers van de woonwinkel haalde hij zelfs een gaaf dekbedovertrek wat naar voren ('want het zou toch sneu zijn als andere mensen er naast grijpen?').
Hetzelfde dekbedovertrek overigens dat hij ervoor in onze eigen kar had gegooid.

Toen we thuiskwamen, bleek juist opnieuw de kracht in de combinatie te zitten.
Want het bijzettafeltje van Hay bleek het extra goed met de cactusjes van Ikea te doen.
(En inspireerde me tot het toevoegen van wat kleurspetters aan mijn plantenprint).
De eenzame vogel kreeg gezelschap van nieuwe voorraaddozen uit het Zweedse woonwarenhuis.
Zoon tot slot was dolgelukkig met zijn nieuwe fleurige dekbedovertrek inclusief kussens, en ook met zijn voorraaddozen van Olle Eksell, de grafische ontwerper die Ikea inspireerde tot de nieuwe kindercollectie:

Hmm, toch weer design dus.
Of houden we gewoon van mooie, liefdevolle ontwerpen?
Of het nu van een designmerk, een warenhuis of zo uit de natuur komt?