prentje en de film

Zoon heeft twee weken Meivakantie, en ex-Man en ik hebben de dagen verdeeld. Vandaag 'had' ik hem.
De Grote Uitdaging blijft altijd om iets te vinden wat we allebei leuk vinden.

Ik had weken geleden al in mijn agenda genoteerd dat er een tentoonstelling van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge in EYE zou komen, en vorige week is zijn expositie 'If We Ever Get To Heaven' inderdaad geopend.

Speciaal voor het filmmuseum EYE ontwikkelde Kentridge ' 'More Sweetly Play the Dance', een bijna vijftig meter lange fries van bewegende beelden.
Daarnaast draaide de laatste animatiefilm van de Japanse Studio Ghibli (onder andere bekend van 'Spirited Away'). Reden genoeg om naar Amsterdam af te reizen.

Het lastige van een blog is dat het vrij statisch is.
Het doet de tentoonstelling te niet om deze alleen te beschrijven en te fotograferen.
U moet het ondergaan.
Voelen wat het doet als de lange stoet voorbij komt, op hypnotiserende muziek.

Naast bovengenoemde fries zijn er nog een aantal andere films van de kunstenaar te bewonderen, met onder andere ontroerende houtskooltekeningen. 

Zoon en ik waren allebei geraakt, en toen moesten we nog naar de film: When Marnie Was There, die alleen al vanwege het laatste liedje 'Fine On The Outside' van Priscilla Ahn meer dan de moeite waard is.

In het museumwinkeltje kon ik het niet laten het grappige boekje 'Film in 5 seconden' mee te nemen.
Honderdvijftig films gevangen in enkele pictogrammen, een ideale quiz voor bijvoorbeeld een regenachtige zondag.
Doet u even mee?

Film gaat over verbeelding, over andere werelden, over kunst, vriendschap, liefde, ontroering, (h)erkenning. 

Zoveel schoonheid onder één dak; mijn liefje, wat wil je nog meer?