prentje en de kerstvakantie

Vakantie vieren met Zoon betekent compromissen sluiten.
Keihard onderhandelen.
Als ik niets organiseer, hangt Zoonlief de hele dag achter zijn iPad naar de Wijze Levenslessen van Enzo Knol te luisteren.
En omdat ik zelf ook vakantie heb, wil ik dingen doen die ik ook leuk vind.
Zoals de rondvaart tijdens het Amsterdam Light Festival, samen met vriendin A en haar dochter. 
('Mag mijn DS dan mee? Dan kan ik ook foto's maken.' Jaja.)
Geven en nemen, zoals in alle goede relaties, dus Zoon kijkt af en toe braaf naar buiten, en ik leef mee hoe hij De Meest Legendarische Pokemon vangt.

De laatste foto is 'officieel' mislukt, omdat de sluitertijd te lang is, maar geeft voor mij wel het beste weer wat ik voelde toen ik een draaimolen op het IJ zag staan. 

(En wat denkt u? Hij draaide ook nog. Nou, dan heb je me hoor.)  

En vanmorgen zaten we om 11.00 uur in de bioscoop.
Ook dit was het resultaat van een snoeiharde onderhandeling. (Alsjeblieft schat, niet Dummie de Mummie. Er draait een Frans-Deense animatiefilm, Reis naar het Noorden. Die vind jij vast ook leuk.')

Ik was verpletterd. Het leek net of ik mijn geliefde Russische jaren '30 illustraties tot leven zag komen. Geen omlijningen, en wat een fantastisch kleurenpalet.
Het liefst wilde ik elke scene stil zetten, om ademloos te kijken.

Zoon vond 'm ook leuk, overigens.

We besloten nog even te blijven lunchen in het Louis Hartlooper Complex, mijn favoriete bioscoop.
Zoon pakte een beschimmelde Scrabble van de plank, en we gingen los.

'Mahaaam, dat kan écht niet hoor.' 

Beschaamd plakt Zoon er tijdens zijn beurt gauw een A aan vast.

 

Zoals ik al zei, vakantie vieren met Zoon betekent compromissen sluiten.