prentje en december

Ik vind dit een ingewikkelde maand.
Zoals u weet, kan ik elk jaar niet wachten om mijn huis in kerststemming te brengen (zo begin september).
Maar dan is het bijna kerst en 'mag' het eindelijk; en dan heb ik er eigenlijk geen zin meer in.
Misschien 'piek' ik te vroeg.

Wat ook mee speelt: ik ben dit jaar voor het eerst alleen op eerste kerstdag.
Vorig jaar was ik ook een kerstdag 'vrij', maar toen was het tweede kerstdag, en dat geeft toch een ander gevoel. Eerste kerstdag is voor mij meer Echt Kerst.

Vroeger wilde ik graag dat alles was 'zoals het hoort'.
Dus: Kerstmis met de familie aan tafel, sneeuw uiteraard, en dan het liefst ook nog een puppy onder de kerstboom.

Mijn leven verloopt anders. En ik heb daar een ambivalent gevoel over.
Aan de ene kant: een 'gewoon' leven past ook niet bij me.
Aan de andere kant: hou ik mezelf niet af en toe voor de gek?
Ik vond het heerlijk om met (bijna) alle prentjes Sinterklaas te vieren op de traditionele manier.
(Vandaag vond ik deze kunstwerken onderin de tas van Zoon: ze zijn ook een beetje 'anders'):

Misschien moet ik het gewoon maar omarmen.
Nestel ik me op eerste kerstdag op de bank in mijn joggingbroek, de nieuwste dvd-boxen van the Bridge en Newsroom binnen handbereik (even als lekkere hapjes en een goede fles wijn).
Denkend aan de mensen die stiekem jaloers op me zijn, die geforceerd gezellig met de hele (schoon)familie aan tafel zitten, terwijl ze elkaar het liefst hadden (af)geserveerd.
En denkend aan de mensen die écht alleen zijn, en dan niet alleen met kerst, maar het hele jaar door.  

Het is niet erg om anders te zijn.

Maar het is ook niet erg dat het straks weer januari is.