prentje en de roze wand

En dan denk ik opeens: roze.
Ik weet niet of het met de lente te maken heeft die vandaag officieel is begonnen, maar opeens hangt er voor mij roze in de lucht.
Spiedend kijk ik rond in de Petteflat: wat kan er nog worden geverfd?
Ha, ik heb nog een wandje in de gang waar ik 'iets' mee wilde.

Enfin, het eerste het beste moment dat ik vrij ben (zaterdagochtend) wordt de wand oud/millennial roze/pink.
Hmm. Ik ben toch nog niet helemaal tevreden over de tint.
Of in dit geval ook wel ' teint'.
Roze kan soms ook wat koeltjes lijken.
Maar ik moet weg, dus veel tijd om er over na te denken, is er niet.

Als ik op zondag terug ben, merk ik dat ik niet het 'yes' gevoel heb als ik binnenkom.
Dus: opnieuw naar de bouwmarkt.
Het is inmiddels bijna sluitingstijd, dus er is weer geen mogelijkheid om lang te dubben.
Ik stop snel een proefmonstertje in mijn mandje van een wat donkere, warmere kleur roze.

's Avonds ga ik daar nog mee aan de gang in de gang.
Nou is verven zonder daglicht sowieso al geen aanrader.
Laat staan als je er nog niet helemaal uit bent.

Ik probeer de raarste technieken.
Gooi een hoop water bij de verf om een soort gemarmerd effect te krijgen.
Ga los met een spatel omdat ik ook houd van oude verweerde gestucte roze huizen.
Probeer wanhopig met een natte doek een mooi resultaat te krijgen (dit lukte in mijn keuken toen de moed me in de schoenen zakte).
Het effect is helaas een soort jaren ' 80 terracotta-wand.
Ik heb het inmiddels wel aardig gehad met de ververij en gooi alles in een vuilniszak. 

Op maandag moet ik haasten naar mijn werk.
Ik vergeet de vuilniszak buiten te zetten.
En daarna rennen naar yoga.

Het lukt me maar niet om mijn gedachten weg te laten drijven en me te concentreren op mijn ademhaling.
Ik adem: muurtje.

Opeens krijg ik tijdens de neerwaartse hond een idee.
De vuilniszak staat nog in mijn keuken.
Als ik nu zelf eens een kleur ga mengen met het proefmonstertje en een pot witte verf die ik nog heb staan en er dan nog één keer overheen rol?

Om 10 uur 's avonds sta ik voor de tweede avond op een rij mijn muur te verven.
En dit keer heb ik eindelijk het 'yes'-effect.

Niet te zoet, niet te koel, niet te strak dankzij de stuc-pogingen van de avond ervoor.
Het oude-gebouwen-effect zonder dat het er te dik bovenop ligt.

In prentjes-roze.