prentje @Object

Soms weet je pas wat je hebt gemist, als je het weer beleeft. 

Ik dacht dat het wel mee viel met mijn kunst- en designhonger in de coronatijd, maar nu ik opnieuw bij Object ben geweest, weet ik weer hoe ik kan worden opgetild van esthetiek. 

Oject is mijn favoriete 'beurs'; de laatste jaren in een van de mooiste gebouwen van Nederland: het HAKA-gebouw in Rotterdam:

Niet alleen de locaties (eerder bijvoorbeeld op de SS) zijn fantastisch; het is ook zo heerlijk overzichtelijk. 

Ik vind de Dutch Design Week ook leuk, maar té overweldigend.  

Nee, dan dan 'Object'; fijn design op één locatie (overigens onderdeel van ART Rotterdam, maar ook daarvoor geldt voor mij: te groot). 

Niet alleen heb ik de visuele streling gemist, ik voel me ook gewoon weer 'thuis'; onder gelijkgestemden zeg maar. 

In het dagelijkse leven voel ik me af en toe een vreemde eend in de bijt. Ik vind het soms lastig uitleggen wat kunst en design met me doet. Op kantoor en in mijn familie- en vriendenkring ben ik vaak de enige voor wie dit zó belangrijk is. Als ik foto's maak, word ik soms wat vragend aangekeken voor mijn onderwerpkeuze. Of voor de hoek waaruit ik het fotografeer. Nét die ene lichtval, of die rare graffiti van een haan op een elektriciteitshuisje. Mijn oog valt op andere dingen. 

Bij 'Object' is alles één feest der herkenning. De schoonheid van het imperfecte gebouw. De minimalistische kledingstijl van de bezoekers. En bovenal natuurlijk: de fantastische objecten. In glas. In hout. In staal. In textiel. In porselein (en natuurlijk nog in een heleboel andere materialen, maar dit zijn toevallig mijn lievelings).

Ik heb misschien weer iets teveel gekocht (in het kader van: onafhankelijk ontwerpers ondersteunen, who am I kidding?) maar daarover lieve mensen, een volgende keer. 

Doseren is óók een kunst.