prentje en de gevonden schat

Man, Zoon en ik slenteren door de stad. Dat levert altijd verhitte discussies en onderhandelingen op. Man, Zoon en ik hebben alledrie andere interesses. Man wordt blij van obscure boek- en hobbywinkels, Zoon - hoe verrassend - van speelgoedwinkels en ik van fröbelwinkels. Om veldslagen te voorkomen mogen we om de beurt een winkel in die een van ons leuk vindt. De anderen staan dan tandenknarsend te wachten.
Of we winkelen apart, maar dat is niet altijd even gezellig. Vooral niet als je in een stad bent die je nog niet zo goed kent.

In gewapende vrede slenteren we dus door de stad. Tot we - o wonder - een winkel vinden waar we alledrie gelukkig van worden. Het is een stripwinkel met een duizelingwekkende collectie stripboeken, poppetjes en een grote kunstafdeling. Het is opheffingsuitverkoop wat betekent dat er van alles 30% af gaat. De ietwat contactgestoorde verkoper bromt iets over een te moeilijke collectie. Zoon stort zich op de Pokemonkaartjes, Man op - tja, dat weet ik eigenlijk niet want ik heb namelijk net een plank vol boeken over illustraties gevonden. En op de grond zie ik een kinderboek van Meomi.
Waarschijnlijk gaat er nu bij niemand een bel rinkelen, maar dit is een illustratieduo die onder andere de mascotte van de Olympische Spelen van dit jaar heeft ontworpen.
De contactgestoorde verkoper die ook niet zo zakelijk blijkt te zijn werpt nog tegen dat het in het Engels is, met een oog op Zoon. Blijkbaar heeft hij wat moeite om afstand te doen van zijn spullen.
Dat verklaart mogelijk zijn faillissementverkoop.
'Maakt niks uit', jubel ik, 'het is toch voor mij'. Al was het in het Japans. Sterker nog, dat zou helemaal leuk geweest zijn. Maar ja, leg dat maar eens uit. Gelaten haalt hij zijn schouders op en gaat druk in de weer met zijn rekenmachine om 30% korting van de verkoopprijs te halen.   

Hebben we eindelijk voor ons allemaal een leuke winkel gevonden, houdt ie op te bestaan.