prentje in Stockholm, deel 2

Goed, het begin was niet ideaal te noemen. Maar hoe ging het nou verder, daar in Stockholm, vraagt u zich wellicht af.
Welnu, Stockholm is een prachtige stad. Mooie winkels, lekker eten, prachtige mensen. Echt, je zou er een minderwaardigheidscomplex van krijgen. We wandelden door de oude stad, bezochten een kerstmarkt, kochten cadeautjes voor de thuisblijvers en gingen lekker lunchen. En daarna thee drinken. Met taart. Die ik tot Man's grote schaamte ook op de foto zette. Want o, wat zag die er prachtig uit.
Heb ik al gezegd dat alles mooi is in Stockholm? Zelfs het eten ziet er schitterend uit. En toen moesten we weer gaan pinnen, want schoonheid heeft een prijs, zeg maar.
Ik kocht een paar houten XMAS-letters, een Zweeds Gouden retro kerstboekje en een koekjesvormpje van het bekende Zweedse paardje (dat u even weet wat u te wachten staat de komende blogs). We dronken een biertje in een kroeg met 25 zingende kerstmannen, met uitzicht op de schaatsbaan en de kerstmarkt. Ik dacht nog: 'kerstiger gaat het niet worden'.

En dat is dus het rare. Want op het moment dat ik dat dacht, blies 500 meter een man zichzelf op. Vader van twee kleine meisjes. Met de intentie om veel meer mensen op te blazen, maar dat wisten we toen nog niet. Wij wisten van niets. Niets van een mogelijke ramp waaraan we waren ontsnapt. Wij zochten gewoon een leuk restaurantje in de oude stad, aten een dure biefstuk en namen de metro naar ons sfeervolle hotel op het industrieterrein. En toen ik uit de douche stapte, zei Man, die naar de BBC had zitten kijken, dat er een bomaanslag was gepleegd. 'Waar', vroeg ik nog, maar eigenlijk wist ik het antwoord al. 

En dan voelt de stad opeens anders aan. Grimmiger. Ik vond het niet erg meer dat we de volgende dag alweer terug moesten. Ik stelde vrienden gerust die bezorgde sms-jes stuurden, haalde diep adem en stapte de metro weer in.

Op weg naar huis.