prentje en de Muppet-stress

Blij staan Zoon en ik aan de kassa van de bioscoop. We gaan gesponsord naar de Muppet-film, met dank aan Albert Heijn. Dankzij hun Muppet-actie krijgen we het tweede kaartje voor de halve prijs.

Verbaasd kijkt het meisje van de bioscoop naar het voordeelkaartje. 'Dat is pas geldig vanaf 29 februari', zegt ze. 'Kijk, hier staat het'. 

Flinke jongen die dan nog besluit te vertrekken. Dus even later zoeken we onze stoelnummers in de zaal.

'Volgens mij zit u op onze stoelen', zeg ik beleefd tegen een mevrouw die dus op onze stoelen zit. Verveeld kijkt ze me aan. 'Er is toch plek zat?', zegt ze. 

Flinke meid die dan op haar strepen gaat staan. Nou ja, ik niet dus (maar het waren wel de beste plekken).

'Wat duurt het lang voor het begint', fluister ik tegen Zoon. We zitten al een kwartier te wachten. Verontwaardigd loopt een dame vanuit de rij achter ons (nee, niet die van de stoelen) naar de kassa. 

'Ze waren ons vergeten', zegt ze even later giechelend als ze weer haar plek op zoekt. 

'Sorry mensen voor de late start, maar we hadden een technische storing', zegt het meisje van de bioscoop in de zaal.

Flinke meneer die dan nog durft te roepen dat er helemaal geen technische storing was.

We krijgen een filmpje te zien van Toy Story. 'Nou hebben ze ook nog de verkeerde film ingezet', roept iemand door de zaal. Het wordt steeds gezelliger. Woedend beent ze naar de kassa. 'Volgens mij is het gewoon een voorfilmpje', fluister ik tegen Zoon. Wij houden wel van Toy Story. 

En dan begint eindelijk de Muppet-film. En wat is ie leuk. Als de aftiteling loopt, zoeken we in het donker onze jassen/handschoenen/sjaals/mutsen/tassen weer bij elkaar. Ze zijn ons blijkbaar weer vergeten, dit keer om het licht aan te doen. In het pikkedonker schuifelen we naar de deur. Ik voel het handje van Zoon in mijn hand. Flinke dame die dan nog gaat klagen (nou ja, ik dus weer niet). 

Zoon is nu extra gemotiveerd om alle Muppet-poppen te verzamelen. En dankzij de verwoede medespaarders om ons heen (waaronder zij) hebben we vandaag alle kaarten vol. Vol verwachting lopen we naar ons filiaal. Maar waar zijn nu de poppen gebleven? Voor de kassa blijkt nog een bak te liggen, met hierin de Zweedse Chef en een van de oudjes. Wij moeten Zoon moet nog de oude mannetjes en Miss Piggy. Terwijl we een oudje afrekenen, zie ik in mijn ooghoek dat een AH-medewerker de bak aanvult met het andere oudje. Zoon schiet er als een vuurpijl op af. 'We halen Miss Piggy wel in een ander filiaal', zeg ik nog hoopvol tegen Zoon.  

Inmiddels (en vijf filialen later) weten we dat de Muppets op zijn. We hebben zeven Muppets, een volle spaarkaart en geen Miss Piggy. 

Het blijft een diva (flinke kikker die tegen haar in durft te gaan).