prentje en Toverland

Nou, ik ben er weer hoor.
Omdat Man en ik volgende maand samen een weekend naar Berlijn gaan om mijn veertigste verjaardag te vieren (stedentrips zijn niet aan Zoon besteed, weten we inmiddels uit ervaring), had ik bedacht dat het leuk zou zijn om in de voorjaarsvakantie iets met z'n drietjes te doen. En dan vooral iets wat Zoon geweldig zou vinden. En wat vindt een zevenjarige fijn? Center Parcs. En dus gingen we overstag.

Over Center Parcs vertel ik later, ik wil eerst onze Toverland-ervaring met u delen.
Door Toverland realiseer je weer hoe mooi de Efteling is. Ik heb een tijdje nagedacht waar dat aan ligt, en toen ik 's avonds in bed lag, realiseerde ik het me opeens: Toverland kent geen bezieling, in tegenstelling tot de Efteling.
De geest van Anton Pieck waant nog steeds door dat park.

Toverland wordt gevormd door twee loodsen volgestopt met allerlei attracties (en nog wat achtbanen buiten), die geen verbinding met elkaar hebben. Er is geen rode draad, geen concept of wat daar maar in de buurt komt. Een beetje thrill-seeking, een mislukte sprookjespoging, een snufje oosterse sfeer: het is allemaal liefdeloos naast elkaar neergezet.

Nu weet ik dat ik extreem sfeer- en omgevingsgevoelig ben. Het helpt ook niet dat het een druilerige zaterdag in februari was, we ongeveer de enige bezoekers waren en Zoon nogal moe bleek door alle Center Parcs-ervaringen.
We hebben echt ons best gedaan.
Echt.

Terwijl we boven onze Unox-broodjes zaten in de Bazar (ik met een biertje uit een plastic flesje) zei ik nog hoopvol dat we er de humor maar van moesten inzien. Mijn manier om de boel bij elkaar te houden, zoals Cohen altijd deed (maar u weet inmiddels hoe het met hem is afgelopen).

Totdat Zoon begon te mokken omdat hij geen Pokemon-prul uit een automaat kreeg en hij boos op een bankje ging zitten. Geen land meer mee te bezeilen. Inmiddels waren we nog maar in Loods 1. Ik liep in mijn eentje nog maar een rondje door Loods 2 en wierp een blik naar buiten.
Wat te doen? Na een uurtje weggaan terwijl je net 18,50 euro per persoon hebt neergelegd? Of alledrie nog de hele middag hier ongelukkig doorbrengen? Een fijne middag is ook wat waard.

Ik liep naar Zoon, nog steeds een hoopje pruilende ellende op een bankje.

'Kom', zei ik, 'we gaan naar huis'.