prentje en de cadeautjes

Deze maand is het drie jaar geleden dat ik begon met mijn blog. En er is geen week geweest dat ik niet wist waar ik over moet schrijven.
Wat ik wel soms lastig vind, is hoe mijn blog zich verhoudt tot mezelf.
Om redenen waar ik u niet mee ga vermoeien, gaat het niet zo geweldig met mij op dit moment. En juist in deze periode, word ik overspoeld met zulke lieve reacties van u.

Het begon met de blog die ik schreef over Alain Grée. Diverse lezers kamden hun zolder uit, op zoek naar De wereld onder zee. Zij gaf aan dit boek te hebben. Ik stuurde haar een mailtje waarop ze reageerde dat ze me het boek wilde opsturen, omdat ik het zo mooi vind (ondanks dat ze het zelf ook een prachtig boek vindt).

Vervolgens ontving ik van haar een mailtje dat ze twee boeken bij de kringloop had gekocht die ze me graag wil opsturen. Als ik haar vervolgens vraag waar ik haar blij mee kan maken, antwoordt ze: 'Geniet maar gewoon van ontvangen, je geeft al zo veel. Heus!'
Helemaal ontroerd zit ik achter de computer.

En, terwijl ik gisteren het Flow Winterboek zit te lezen over de kracht van post ontvangen, gaat de bel. Op de stoep staat de postbode met een pakketje. Naast de twee boeken, heeft ze er nog een cadeautje aan toegevoegd en een geweldige kaart.

 Ik kruip weer achter de computer om haar te bedanken, en mijn oog valt op een nieuw mailtje, dit keer van haar. Ze schrijft: 'Ik wil je graag iets sturen, gewoon als een kleinigheidje van de ene blogster voor de andere....!'
 
Nu zit ik echt verbijsterd achter mijn computer. Het lijkt wel of het universum der bloggers een warme deken over me heen legt. Ik ben zo geraakt door alle attenties. Mensen die ik nog nooit heb gesproken. Ik vraag me oprecht echt af waar ik dit aan verdien, ik modder ook maar een beetje aan.
In mijn blog probeer ik u een kleine inkijk te geven in mijn leven, waarbij ik me probeer te focussen op de dingen die me ontroeren of blij maken. Maar het is simpelweg niet mijn stijl om te roepen dat het leven één groot feest is. Soms lees ik blogs waarbij het lijkt alsof alles perfect is. Ik weet niet hoe dat bij u werkt, maar ik word daar soms een beetje mismoedig van. Hoe krijgen die mensen dat voor elkaar?
Ik ben niet perfect, en mijn leven ook niet. Voorlopig probeer ik u op de hoogte te houden van dat rommelige leven vol studie, werk, rommelmarktschatten, een disfunctioneel huishouden en een vroegwijze Zoon.

Dat u dat waardeert, is de grootste beloning die ik kan bedenken.