Enfin, inmiddels is het woensdagmiddag en wordt het wel eens tijd om aan de slag te gaan. Maar ik heb ook een spoedklus van mijn werk, een vriendin die een luisterend oor verdient, een studie-opdracht die nog af moet en inmiddels is ook de legendarische dag aangebroken dat Zoon geen enkel paar sokken meer heeft dat bij elkaar hoort.
Midden in de ravage van half afgemaakte bedden, rollen behang en schoenen die op-hoop-van-zegen de hele week voor onze zogenaamde open haard staan (want je weet nooit maar nooit met die Sint, volgens Zoon) beginnen we met de koekjes. Althans, we beginnen samen, want Zoon haakt snel af om naar 'Waar is het paard van Sinterklaas?' te kijken op tv. En zo sta ik, geheel tegen mijn principes in, in mijn eentje de kookkring van Zoon voor te bereiden.
Waarom moest ik nou weer zo nodig zeven verschillende kleuren marsepein kopen? Waarom veegde ik het stokbroodplan van tafel?
En waarom zien de koekjes er heel anders uit dan op het plaatje in de Allerhande?
En waarom zien de koekjes er heel anders uit dan op het plaatje in de Allerhande?
Wat wil ik toch altijd bewijzen?
Waarom wil ik de liefste moeder, de meelevendste echtgenote, de beste vriendin, de trouwste werknemer, de leukste ex, de aardigste collega, de grappigste blogger, de attentste zus en de creatiefste student zijn?
Nogmaals, wat wil ik bewijzen? Ten koste van mezelf? Want dat het niet ok is om continu te multitasken, heb ik inmiddels wel begrepen. Die signalen komen wel door.
En, terwijl ik een stuk marsepein in mijn mond stop en Man arriveert (die droog opmerkt dat ik effectief gebruik heb gemaakt van de ruimte in de keuken), realiseer ik me voor de zoveelste keer dat goed genoeg ook prima is.
En ik hou niet eens van marsepein. Te zoet.
Haha! Ja dat kunnen kinderen goed, moeder voor hun karretje spannen.
BeantwoordenVerwijderenEn achter laten met de troep (-:
Och, heeft niet elke vrouw dat probleem? (naja, de meeste vrouwen dan...of alleen de perfectionistische?) Het zijn een beetje bleke pietjes ;) (en dat is ok!)
BeantwoordenVerwijderenJa, goed genoeg is óók goed: ik roep het nu ook even heel hard tegen mezelf :) En daar tussen alle rommel zie ik wel mooi een bordje met pietjes staan.
BeantwoordenVerwijderenKijk, en dat levert weer een kleurrijk verhaal op dat velen, ikke ook, heel erg uit ons eigen leven herkennen ;) Mijn moeder zei vroeger altijd tegen me, je kunt niet meer dan je best doen en je best is goed genoeg. Die uitspraak koester ik, maar ik moet mezelf er ook regelmatig weer aan herinneren...
BeantwoordenVerwijderenEen heel fijn weekend, groetjes,
Rosalie
P.s. ik had je vanochtend voor ik mijn blog postte nog een berichtje gestuurd om je te laten weten dat ik een linkje naar je blog had opgenomen
Beter 1 klein dingetje heel goed en zorgvuldig doen dan een heleboel dingen eh... minder zorgvuldig, probeer ik altijd te denken. Een heel fijn vrijbriefje om mijn huishouden lekker te laten slodderen:)
BeantwoordenVerwijderenDe grappigste blogster ben je :-)!
BeantwoordenVerwijderenIk zie t helemaal voor me! Je hebt een grappige schrijfstijl. En zeker is goed genoeg ook hartstikke oke :)
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend!
Ode aan het stokbrood!
BeantwoordenVerwijderenHoi,
BeantwoordenVerwijderenNet via Studio Zakka jouw blog ontdekt.
Heerlijk om te lezen en te zien hoe jij het leven beleeft!
Denk dat het voor de meesten van ons héél herkenbaar is.
Groetjes,
Letty
Lieve Prentje, ik deel even een citaat van André Kuipers met je dat ik laatst las in een tijdschrift wachtende op de tandarts.
BeantwoordenVerwijderen"Better is the enemy of good enough."
xx
Mooi stukje Prentje! En inderdaad heel herkenbaar...
BeantwoordenVerwijderen