prentje en het behang

Ik had u beloofd dat ik deze week u het muizenbehang zou laten zien, hè. Nou, dat zit er helaas nog niet op.

Het begon zo: Zoon krijgt een nieuwe kamer. Althans, hij houdt zijn oude kamer, maar die wordt gerestyled. De reden hiervoor is de komst van Het Nieuwe Bed. Zoon ligt namelijk nog steeds in zijn juniorbedje en wilde graag een nieuw, stoer bed. Eigenlijk ben ik er zelf ook een beetje debet aan dat hij nog steeds in zijn juniorbedje ligt, het is een wit geschilderd bedje van Ikea en het is zo lief met z'n ronde vormen:

Het doet me altijd een beetje denken aan de bedjes van de zeven dwergen van Sneeuwwitje, kijkt u maar:

Goed, waar waren we. O ja, de restyling. Goed, het bed is besteld; het wordt een hoogslaper van stoer steigerhout. Het is een prachtig bed, maar ik vind het wel jammer dat ik dan niet zo makkelijk mijn eigen dwergje stiekem een kusje kan geven voor ik zelf ga slapen.

Met de komst van Het Nieuwe Bed leek het me ook wel goed om de wand opnieuw te behangen. Niet dat ik de helikopters van Onszelf zat was, maar het was niet zo handig, zo'n muur die in tweeën is gedeeld met een hoogslaper ervoor. Zoon mocht zelf zijn nieuwe behang uitkiezen, en koos voor de robotten van Ferm Living.

Nou is Ferm Living niet geheel toevallig een van mijn lievelingsmerken (tussen ons gezegd: ik wist natuurlijk wel waar ik hem uit liet kiezen. Vrije keuze is prima, maar ik zit toch iets minder te wachten op Pokémonbehang, of behang met brullende dino's) dus we waren allebei tevreden.

Eigenlijk vond ik het wel een goede aanleiding om zelf ook voor onze slaapkamer behang van Ferm Living te bestellen. De lelies die nu de slaapkamerwand sieren, ben ik namelijk behoorlijk zat.
Ik koos voor het behang waar ik al een tijdje een oogje op heb, de Mountain Friends van illustrator Ulrika Gustafsson:

 

O, ik ben zo fan van haar werk. Als het om illustraties gaat, hou ik van twee stijlen: of heel strak, bijna minimalistisch, zoals de robots van Zoon, of heel dromerig, sprookjesachtig op een niet-te-lieve manier, zoals de muizen. 

Enfin, u begrijpt, ik kan niet wachten tot het behang daadwerkelijk op de muur zit. En daar zit 'm nou net het probleem. Zelf kan ik niet behangen. En Man heeft vorige week Zoon's kamer onder handen genomen, en is er wel even klaar mee. Het staat niet boven zijn prioriteitenlijstje, zo gezegd.

Nu moet ik dus geduldig wachten. En geduld is niet mijn hmm, beste eigenschap. Af en toe probeer ik een subtiele hint te geven ('Wat zou ik vanmiddag eens gaan doen?' 'Wat dacht je van behangen!'). 

Ok, misschien niet heel subtiel.

Vandaag wilde ik uit pure arren moede voor u het behang fotograferen terwijl het nog in de verpakking zit, en kon het zelfs niet meer vinden. Na een lange zoektocht kwam ik het uiteindelijk op zolder tegen. Gedegradeerd tot de afdeling van spullen die we voorlopig niet nodig hebben.

Dat voorspelt niet veel goeds. 

Ik vrees dat ik voorlopig nog onder de lelies slaap.