prentje en de kerstboom

Ik moet eerlijk zeggen, toen ik 'm net uit de doos haalde, moest ik wel even slikken.
Waarom wilde ik ook al weer een witte kunstboom?
Terwijl ik jarenlang had geroepen dat er alleen een Echte Kerstboom mijn huis in kwam. Dat ik de kerstboom wilde kunnen ruiken, als ik de deur binnenstapte (dat ik de Nordmann van de afgelopen jaren nauwelijks rook, doet daar niet aan af). Het gaat om het principe. En een nepboom ging tegen al mijn principes in.

Maar als ik mijn hysterisch gekleurde kerstversiering uit de vele dozen haalde, detoneerde dat altijd een beetje met het serieuze donkergroen van de boom (en ik hou ook niet zo van donkergroen).
Het paste gewoon niet helemaal. En aangezien ik toch vooral aangewezen ben op de kinderafdeling als het om kerstversiering gaat (ik ben nu eenmaal niet zo van de volwassen zilveren ballen) kon ik net zo goed all the way gaan.

Goed, vorige week zag ik dus in een winkel iets buiten het centrum precies de boom staan die ik in mijn hoofd had. Ik liet me niet hinderen door het feit dat ik op de fiets was en propte gewoon de boom van 1 meter 80 in mijn fietsmandje voorop. Dat ik vervaarlijk slingerde, nam ik op de koop toe.
Je moet wat over hebben voor je boom.

En alsof de weergoden me gunstig gezind waren, sneeuwde het ook nog vanmorgen. Ik zette mijn favoriete kerstcd op (die van Frank Sinatra) en pakte De Doos.
Oef, hij zag er wel erg nep uit zo, met zijn takken naar beneden gevouwen. Even sloeg de twijfel toe.
Maar dapper begon ik het gevaarte in elkaar te zetten, ondertussen zachtjes meezingend met Frank.

Zo, het begon er al iets beter uit te zien. De boom had drie verschillende snoeren lichtjes, ontdekte ik toen ik de stekker in het stopcontact stak en alleen de onderste helft begon te branden.
Een beetje zenuwachtig stak ik de tweede stekker in de contactdoos.
Er gebeurde helemaal niets.
De middelste helft van mijn boom bleef donker. Wat nu?
Terug naar de winkel met de kerstboom opnieuw in mijn mandje, maar nu met 20 centimeter sneeuw erbij, zag ik niet helemaal zitten.
Net toen ik het hele gevaarte de tuin in wilde gooien, ondertussen jammerend dat ik er ook gewoon nooit aan had moeten beginnen, aan zo'n neppend, ontdekte ik dat een lichtje geen lampje had.
Was dit een practical joke van de kerstboom-in-elkaar-zetter? Trillend draaide ik er een reservelampje in en hoera, ook het middenstuk begon te branden.

Nu was ik toch niet meer te stuiten. Ondertussen voluit meebrullend met The Voice hing ik alle takken vol felgekleurde kerstversiering. Dit ging toch wel een echt prentjeboom worden.

En dit is nog maar het begin, mensen.
Want ik heb genoeg kerstversiering om heel Paleis Soestdijk te decoreren.

Hoewel ik vrees dat onze smaak niet helemaal hetzelfde is.