prentje en de boot

Vroeger wilde ik zo zijn als 'iedereen'. Dat mislukte jammerlijk.
Daarna besloot ik mezelf te zijn. Dat lukt, soms.

Ik ontdekte dat ik nog vaak leef in de ogen van de ander. Vindt u me leuk, dan voel ik me leuk.
Pas dan geloof ik dat ik leuk bén.
Daarmee geef ik het heft uit handen.
Ik probeer in te zien dat ik de kapitein ben van mijn eigen schip.

Dan vaar ik maar eens tegen een rotsblok op. Die zijn er niet voor niets.
Als ik alle rotsblokken omzeil, leer ik ook niet dat mijn boot goed kan drijven.
Dat ik mijn eigen koers kan uitzetten.
Dat eigenwaarde niet voor niets zo heet.
Hoe kan je nu eigenwaarde uit een ander halen?
Het heet niet voor niets zo. Het werkt alleen maar als het uit je 'eigen' komt.

Net als zelfvertrouwen. Ook dat kan een ander je niet geven.
Anders was het wel 'andervertrouwen' genoemd.

Ik ben van nature bang aangelegd.
Daarom probeer ik zo onbevreesd mogelijk te leven.