prentje en de lampen

Ik vind het 'lichtplan' best lastig. Toen ik in de Petteflet kwam wonen, hingen er overal plafonnières. Nu weet ik niet hoe het met u zit, maar ik hou niet zo van plafonnières. Ik hou vooral van een soort 'archetype' lamp, zeg maar hoe een kind 'm zou tekenen. (Of hij moet gewoon gek zijn, zoals mijn witte staande Ikea PS-lamp).
Hoe dan ook, het eerste wat ik zo ongeveer deed toen ik hier naartoe verhuisde, was alle plafonnières weghalen. Eén grote industriële lamp boven de eettafel en eerder genoemde schemerlamp leek me wel voldoende voor zo'n kleine woonkamer.
Maar zoals wel vaker, the proof of the pudding is in the eating. Ik moest er eerst een tijdje wonen om te ontdekken dat mijn 'lichtplan' toch wel wat mager was. Er moest in ieder geval een leeslamp komen.
Nu heb ik zo ongeveer overal schuine wanden, dus dat bleek nog niet zo eenvoudig. Uiteindelijk vond ik bij Loods 5 deze industriële lamp:

Nu leek het me zo leuk om - nadat ik het snoer had vervangen het snoer vervangen was voor een kek snoer van de Snoerboer - het geheel te begeleiden met stoere haken. Nu vond ik alleen maar lullige witte haakjes bij de bouwmarkt, maar ik had al bedacht dat ik die kon verven (één tip uit ervaring mensen; metaalverf is geen overbodige luxe in dezen). So far de leeslamp.

Toen ontdekte ik dat mijn werkplek in de hoek van de kamer toch wel erg donker was. Nu was ik al een tijdje verliefd op de Unfold lamp van Muuto. Naast dat het een archetype lamp is, heeft ie ook iets 'geks'; hij is namelijk van rubber. Maar ook, zoals vaak bij design, behoorlijk aan de prijs. En ik twijfelde nog een beetje over de kleur, lindegroen of olifantgrijs.
Dus kocht ik toch een lampje bij Ikea, en die hing leuk hoor, maar die was het nét niet.

Een week later stond ik weer te zwijmelen boven 'mijn' lamp in groene uitvoering, bij Emma B in Utrecht dit keer, en voor ik het wist, liep ik er mee naar de kassa. Alsof ik in een soort trance was.
In een waas rekende ik af, en buiten op de stoep appte ik ex-Man, of hij toevallig vanmiddag wat te doen had.

'Begrijp ik nu goed', vroeg ex-Man even later bedenkelijk, 'dat je eerst een kopie van je droomlamp koopt, deze op hangt laat hangen, en een week later toch het origineel koopt?'
'Ja, maar die Ikea-lamp kan weer heel goed in Zoon's kamer', antwoordde ik, toch een tikkie schuldbewust. 'Heb je verder nog plannen voor vanmiddag?'

Enfin, om een lang verhaal kort te maken, de Muuto-lamp hangt in mijn werkhoek, en de Ikea-lamp leuk in Zoon's kamer (waarbij de 'oude' lamp bij het vervangen nog sneuvelde, alsof het universum mee toch nog iets duidelijks probeerde te maken).

Nu zit ik toch nog te twijfelen of ik wel genoeg licht boven de bank heb.
(In het grijs was de Muuto-lamp namelijk ook erg leuk.)

Zucht. Zal ik ooit het licht gaan zien?