prentje en de keuken

Ik denk zelf dat ik best goed weet waar mijn eigen talenten liggen, en waar vooral ook niet.

Zo ben ik geen keukenprinses. Ik heb dat niet van huis uit mee gekregen, maar het is ook later niet gekomen. 

Ik kan lekker eten enorm waarderen, maar dan vooral als een ander het klaarmaakt. 

Zelf ben ik het liefst zo snel mogelijk weer weg uit mijn keukentje. 

Een beetje onthand raakte ik daarom toen mijn vaatwasser het begaf afgelopen weekend. 

Nou is dat een in de categorie 'shit happens', maar ik kon het nét niet gebruiken. 

Het was zogezegd de laatste druppel. 

En het erge was, ik kreeg de vaatwasser ook maar niet uit. 

Moedeloos belde ik met de klantenservice, waar ik weliswaar een correcte Belg aan de telefoon kreeg die een afspraak met de monteur in kon plannen, maar mij niet kon vertellen wat fout E15 betekende, en hoe ik kon voorkomen dat de hele petteflet onder water zou komen te staan.

Gelukkig kan ik in dit soort situaties altijd rekenen op de steun van ex-Man. Die nadat ik even heel hard gebruld had rustig had uitgelegd wat er aan de hand was, meteen op zoek ging naar de stekker, die vastgeklemd achter de oven bleek te zitten, die vast zat met een schroef die zich natuurlijk niet in mijn eigen Ikea-dappere-vrouwen-starters-gereedschaps-set bevond. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, nadat de halve keuken was gedemonteerd en ex-Man in de regen weer op en neer was gefietst om de juiste schroevendraaier te halen, kwam er eindelijk een einde aan het hemeltergende lawaai en de dreiging van een treurige overstroming. 

En zo werd het donderdag, en stond er een alleraardigste monteur op de stoep. 

Ter plekke bedacht ik me dat het wel een goed idee was geweest als ik mijn keuken een beetje had schoongemaakt, met als dieptepunt dat de vaatwasser nog vol stond met afwas van afgelopen zondag, die ik een beetje vergeten was en die inmiddels rook alsof er een klein knaagdier een tragische dood was gestorven. 

Ik mompelde nog iets over drukte en deadlines, maar de beste man ging onverschrokken door. 

'Eigenlijk wordt mijn afwas ook nooit echt schoon', durfde ik nog te zeggen. 

'Zet je dit filter wel vast?', vroeg hij vriendelijk. 

Verbaasd keek ik naar het ding dat hij omhoog hield. Ik hoefde al geen antwoord meer te geven. 

'Ja, dan blijft hij vies water rondpompen', was zijn professionele conclusie. 

'Nou, sowieso maar goed dat je er nu bent dan', antwoordde ik zo stralend mogelijk. 

Binnen no-time had hij het apparaat weer aan de praat. 

'Zal ik ook maar gelijk de plinten er weer voor je op zetten?', vroeg hij heel attent. 

Op zoveel service had ik niet gerekend. 

'Nou, eigenlijk wilde ik nog even checken of er niet ergens een gehaktballetje achter ligt', stamelde ik. 

'Ik was gisteren vegetarische balletjes aan het bakken, en toen vloog mijn pan van het vuur en de ballen door de keuken. En volgens mij ben ik er nog steeds eentje kwijt.'  

Inmiddels was ik de schaamte voorbij, mijn imago was toch al volledig naar de knoppen, dus ik schuifelde op mijn buik op zoek naar de verdwaalde bal. 

'Je kunt zo bij ons komen werken', grijnsde de monteur breed. 

'Drink jij je koffie nu maar op', antwoordde ik binnensmonds.

En nu zitten de plinten er weer op, draait de machine als een zonnetje en weet ik eindelijk hoe die werkt.

Nou alleen nog die bal vinden.