prentje en de geschenken

Sommige dagen zijn zulke cadeautjes.

Jaren geleden heb ik een afspraak met mezelf gemaakt: het feit dat ik alleen ben, weerhoudt me niet om supergave dingen mee te maken.

Dus ga ik in mijn eentje naar het HAFF, het animatiefestival in mijn eigen stadje (nou valt het ook niet mee om iemand te vinden die zin heeft om zondagochtend naar een Tsjechische stop motion film te gaan, een eigentijdse bewerking van De kleine zeemeermin van Hans Christian Andersen).

 Hoewel, Little from the Fish Shop is helemaal uitverkocht.
Ze bestaan dus wel, de mensen die net als ik blij worden van een klassiek onderwaterorkest.

 Als ik, nog nagenietend, even later een broodje eet in het café van het Louis Hartlooper Complex, mijn lievelingsbios en het hart van het HAFF, lees ik in het filmblaadje dat er onder de noemer Expanding Animation ook nog animatie-installaties zijn te bewonderen. Onder andere in de Oude Hortus, sowieso een hele fijne rustige plek midden in de stad.   

Kijk, nog een voordeel van alleen op stap gaan; je hoeft alleen maar met jezelf te overleggen.
Dus hup, op naar de Hortus.

Om vervolgens weggeblazen te worden door Mr Sea, 'een korte animatiefilm naar een klassiek verhaal uit de Qing-dynastie met een bijzondere originele toepassing van traditioneel porselein waar de Qing-dynastie beroemd om is'. Oftewel keramiek-erotiek. Waanzinnig.

 Helemaal gelukkig loop ik nog een rondje door de Oude Hortus.

 Kent u dat gevoel? Dat je bijna overspoeld wordt door schoonheid, dat er zoveel prachtigs op je pad komt als je gewoon je hart durft te volgen.
Dat je bijna denkt: 'ophouden nu, ik kan het bijna niet meer aan'. Een stroom van geschenken.

En toen was ik nog niet eens in het Universiteitsmuseum geweest. Waar dan ook nog de tentoonstelling 'Tot op het bot' te zien was. Verpletterd.
De schaduwen in het klassieke trappenhuis. Dan kun je me wegdragen hoor.
Dan komt alles bij elkaar.

Ophouden nu dus.