prentje wenst u alvast een prachtig 20elf!

prentje wenst u knusse dagen

We hebben een kerstboom (bijna kaal inmiddels). We hebben kerstkaarten, een kerstkrans, roze/witte zuurstokken, kerstkoekjes, cadeautjes, kerstrozen, Zoon die de hele kerstvakantie niet meer uit zijn pyjama wil, een kerstster, kerstspelletjes, een koekhuisje, kerstbrood, het hele gourmet-assortiment van Albert Heijn, Frank Sinatra Christmas CD, een kerstsok, een kersttheedoek, amaryllis, kerstchocolaatjes, een kerststalletje, boter in de vorm van een kerstboom, een kerstkleurboek, een kersttafelkleed, kersttoetjes, lichte hoofdpijn, familie, kerstknutselartikelen, kaarsen, chocolademelk, elkaar en zelfs sneeuw.
En we hebben kerstwensen voor iedereen die ons lief is (en ik speciaal voor mijn blogvolgers).

Laat de kerst maar komen.

prentje en de kerstvoorbereidingen

Kerst komt steeds dichterbij. En u had nog wat foto's van me tegoed. Van de witte en roze boompjes bijvoorbeeld. Ik had heel crea bedacht dat het leuk was om die even buiten te zetten voor de foto. Helaas valt de witte boom een tikkie weg tegen de sneeuw. Maar goed, ik hoop dat u een idee heeft.

En de Xmas-letters en het Zweedse boekje, dat Zoon en ik hebben proberen te ontcijferen, daar zat u natuurlijk ook op te wachten. Heel schattig om een zesjarige die net leert lezen, Zweeds te horen brabbelen.
En vooruit dan, nog eentje van mijn homemade geborduurde/vilten kerstster. Eigenlijk heb ik niet zoveel geduld om te borduren, maar zo'n klein eigen ontwerpje lukt nog wel.

Genoeg decoratie voor nu even. Er moeten boodschappen worden gedaan. Eerste kerstdag komen alle prentjes gourmetten. En vooral Man pakt dit professioneel aan. Onze halve woonkamer is al verbouwd om alle prentjes te herbergen. De stoppen zijn drie keer doorgeslagen omdat Man nog even een extra lamp ging ophangen. De tuintafel en -stoelen staan inmiddels binnen, waardoor het wat muffig ruikt. En ik hoop dat de boom het houdt tot de kerst, want man, wat valt die uit zeg.

Ik had allerlei plannen voor de kerstvakantie. Maar merk dat Zoon het beste gedijt bij lekker thuis spelen.  Dus doen we het rustig aan.

Nu alleen nog maar een gourmetstel op de kop tikken.

prentje is ingesneeuwd

We kunnen geen kant op, door die halve meter sneeuw. Dus geen kerstmarkt, geen Amsterdam; we blijven gewoon thuis. Voor iemand met zo'n ongedurig karakter als ik eigenlijk wel goed. Gewoon genieten van de sneeuwpret hier dicht bij huis.

Helaas geniet niet iedereen even hard van de sneeuw. Zoon blijft liever binnen met de Lego spelen, maar wordt door zijn overactieve moeder mee naar buiten gesleurd. Er moeten foto's worden gemaakt. Berustend zit hij even later op de slee. Gelukkig komen we een vriendje tegen. Enthousiast racen ze even later van de heuvel af.

Dat gaat een paar keer goed. Net als ik denk dat hij het echt leuk vindt, komt hij naar me toe.

'Mam, kunnen we nu naar huis?'

prentje en de kerstkaarten

Het sneeuwde, Sky radio zond de kerst Top zoveel uit, Zoon had kerstvakantie; een uitgelezen moment om de kerstkaarten te versieren. Dacht ik, in mijn sneeuw-Last Christmas-vakantie mood. Zoon had er beduidend minder zin in. Story of my life: in mijn hoofd zien de dingen er vaak anders uit dan in werkelijkheid. Belangrijke les voor mij: is het dan minder mooi?

De middag begon al iets anders dan ik had gedacht. Ik zag ons al romantisch samen met de slee boodschappen doen. Zoon rode wangen van de kou, af en toe stoppen voor een sneeuwballengevecht en een grote sneeuwpop toe. Reality: Zoon die niet weg te slepen is voor Disney XD en alleen zijn skibroek aan wil omdat hij daar binnen zo lekker mee kan glijden over de houten vloer.

Tweede droom dan maar: Zoon die enthousiast de kerstkaarten versiert, af en toe gelukzalig opkijkend van zijn hertjes. Reality: Zoon die overal het hertje opplakt, behalve op de kerstkaarten (let niet op het gat in zijn  sok, ook dat is niet helemaal conform droombeeld).

Uiteindelijk zitten alle hertjes dan op hun plek. Denk ik. Vol binnenpret kijkt Zoon me aan. 'Mam, wie heeft er humor in Nederland?' Euh, 'Youp van het Hek', probeer ik, maar die naam zegt hem uiteraard niets. 'Hoezo dan?', vraag ik nietsvermoedend. 'Nou, ik heb een hertje expres verkeerd om geplakt!', zegt hij proestend.

Een ontvanger is dit jaar dus gewaarschuwd.

prentje in Stockholm, deel 2

Goed, het begin was niet ideaal te noemen. Maar hoe ging het nou verder, daar in Stockholm, vraagt u zich wellicht af.
Welnu, Stockholm is een prachtige stad. Mooie winkels, lekker eten, prachtige mensen. Echt, je zou er een minderwaardigheidscomplex van krijgen. We wandelden door de oude stad, bezochten een kerstmarkt, kochten cadeautjes voor de thuisblijvers en gingen lekker lunchen. En daarna thee drinken. Met taart. Die ik tot Man's grote schaamte ook op de foto zette. Want o, wat zag die er prachtig uit.
Heb ik al gezegd dat alles mooi is in Stockholm? Zelfs het eten ziet er schitterend uit. En toen moesten we weer gaan pinnen, want schoonheid heeft een prijs, zeg maar.
Ik kocht een paar houten XMAS-letters, een Zweeds Gouden retro kerstboekje en een koekjesvormpje van het bekende Zweedse paardje (dat u even weet wat u te wachten staat de komende blogs). We dronken een biertje in een kroeg met 25 zingende kerstmannen, met uitzicht op de schaatsbaan en de kerstmarkt. Ik dacht nog: 'kerstiger gaat het niet worden'.

En dat is dus het rare. Want op het moment dat ik dat dacht, blies 500 meter een man zichzelf op. Vader van twee kleine meisjes. Met de intentie om veel meer mensen op te blazen, maar dat wisten we toen nog niet. Wij wisten van niets. Niets van een mogelijke ramp waaraan we waren ontsnapt. Wij zochten gewoon een leuk restaurantje in de oude stad, aten een dure biefstuk en namen de metro naar ons sfeervolle hotel op het industrieterrein. En toen ik uit de douche stapte, zei Man, die naar de BBC had zitten kijken, dat er een bomaanslag was gepleegd. 'Waar', vroeg ik nog, maar eigenlijk wist ik het antwoord al. 

En dan voelt de stad opeens anders aan. Grimmiger. Ik vond het niet erg meer dat we de volgende dag alweer terug moesten. Ik stelde vrienden gerust die bezorgde sms-jes stuurden, haalde diep adem en stapte de metro weer in.

Op weg naar huis.

prentje in Stockholm

Ik leer het ook nooit. Elke keer word ik gelokt door de Ryan Air aanbiedingen (nu! Stockholm! 3 euro!) en denk ik dat dat wel te doen is, in een weekendje. En zo vertrekken Man en ik vrijdagochtend richting Eindhoven.

De eerste tegenslag is op het vliegveld. Ik moet mijn nieuwe fles lenzenvloeistof weggooien omdat ik maar 100 ml mee mag nemen. Na een barre tocht (waarom moet de dikste man van de luchthaven uitgerekend naast mij gaan zitten?) komen we aan in -10. Nog een klein stukje met de bus, denk ik optimistisch, terwijl de ijspegels aan mijn neus hangen. Maar nee, Stockholm is nog 100 kilometer verderop. En zo zitten we in het donker nog eens anderhalf uur in de bus.

Als we dan ein-de-lijk in de stad aankomen, blijkt ons hotel toch niet op een steenworp afstand van het centrum te liggen. Moe en koud besluiten we een taxi te nemen en worden uiteraard vet getild.

De taxi stopt voor een desolaat hotel op een industrieterrein. De snelweg raast boven ons hoofd. Man doet gezellig de tl-lichten aan in onze hondenhok kamer.

En toen moesten de bomaanslagen nog komen.