'Ga je nog over je Thomas-weekend schrijven?', vraagt mijn collega. 'Ik weet het nog niet', twijfel ik.
Omdat Zoon nog steeds een aanhanger is van Thomas de Stoomlocomotief had ik bedacht dat het leuk zou zijn om naar een groot Thomas-evenement te gaan. Uit Engeland komt dan 'de echte Thomas' over, die rijdt dan over het zogenaamde miljoenenlijntje in Simpelveld. Nou is geografie niet mijn sterkste kant, dus ik wist niet dat Simpelveld diep in Zuid-Limburg lag. 'Geen probleem', dacht ik nog, 'dan combineren we het met een overnachting in Maastricht.'
Inmiddels ben ik er wel achter dat stedentrips en zesjarigen geen goede combinatie vormen. Na een lange reis (file en vervolgens was de halve A2 afgezet) kwamen we ein-de-lijk aan in ons hotel in Maastricht. He, dat was grappig, ze hadden hier ook Disney XD op de tv. Zoon wilde daarom eigenlijk de hotelkamer niet meer verlaten. Vervolgens met een mokkende Zoon door een druilerig Maastricht gestiefeld. Die alleen maar naar de Intertoys (voorheen "de olifantenwinkel") wilde. En toen die dicht bleek te zijn, terug wilde naar "de flat" zoals hij het Novotel had gedoopt. Uit boosheid weigerde hij zijn pizza in de pizzeria waar we speciaal voor hem naar toe gingen. Zucht.
Met de taxi om 19.00 uur maar weer terug naar de flat, waar Zoon gelukzalig als avondmaaltijd een zak chips naar binnen werkte. En vervolgens volslagen hyper van het ene bed naar het andere sprong.
De volgende dag was alles een beetje opgeknapt. Zowel het weer als de stemming. Door een prachtig glooiend landschap reden we naar Simpelveld. De hele dag zaten we in stoomtreinen met gezichtjes, konden we Thomas-menu's eten en onderhandelden we over Thomastreintjes.
'Ik schrijf maar niet over het Thomas-weekend', zeg ik tegen mijn collega.
Maar ja, dan zie ik de foto's en ga ik toch overstag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten