prentje en de wind

We lopen door de straten van Utrecht. 'Kijk', zegt Zoon terwijl hij naar een groot apparaat op een gebouw wijst, 'daar staat de windmachine. Die zorgt dat het zo waait.'

We waaien elk een eigen kant op. Ik ga naar de lapjesmarkt en Man gaat met Zoon naar de boekwinkel.

Ik ben dol op de lapjesmarkt. Ik neem me elke keer voor niets te kopen omdat ik al twee bakken vol stofjes heb en amper weet hoe de naaimachine werkt, en toch is er altijd weer een stofje of lintje dat roept: 'koop mij'. Zeg nou eerlijk, wie kan nu zo'n uilenlint weerstaan? Oké, waarschijnlijk een heleboel mensen, maar ik dus niet.
We treffen elkaar weer bij de bioscoop. We gaan naar Alpha en Omega ('Hoe heet die film nou mama? Ik kan het steeds niet onthouden!'). Een aardige film voor een stormachtige zaterdagmiddag, niet echt een klassieker. Echt enthousiast word ik bij de preview Gnomeo&Juliet. Een tekenfilm over tuinkabouters! 'Zodra die uit is, gaan we er naartoe', fluister ik in Zoon's oor.

Nadat de film is afgelopen, lopen we over de bloemenmarkt. Ik koop een bakje witte druifjes voor mijn voorjaarstuintje op de vensterbank, en een groot lenteboeket.

En zo woeien we weer op huis aan. We hadden wind mee.