prentje en zieke Zoon

'Mag mag ik al naar bed?' Ik kijk op mijn horloge. Kwart over 6, dinsdagavond. Als Zoon uit zichzelf naar bed wil, is er iets mis. En dat klopt ook. Zoon is ziek. De volgende dag geeft de thermometer 39,5 aan.
Ik bel zijn school. Donderdag en vrijdag zijn studiedagen voor de leerkrachten (hallo, daar gaan we weer) dus hij mist alleen woensdagochtend. Vanwege de studiedagen had ik ik ook vrij genomen, dus ik hoef niets te regelen. Ik had alleen gehoopt dat we samen iets leuks konden doen deze dagen, want in de voorjaarsvakantie werk ik door. Verwachtingen bijstellen dus.

Zoon slaapt de hele dag. Van de weeromstuit ga ik maar schoonmaken. Waarom geeft me dat toch zo weinig voldoening? Niemand die het ziet dat ik de bovenkant van de kastjes heb schoongemaakt. Aah, waarschijnlijk geeft het daarom geen voldoening. Wat word ik toch altijd chagrijnig als ik een paar dagen gedwongen thuis moet doorbrengen. Het vreemde is dat ik denk dat de hele wereld doordraait, en ik niet meedraai. Ik voel me net een plantje dat te weinig water krijgt. Ik moet gevoed worden met mooie beelden, inspiratie opdoen door leuke ervaringen. Ik put troost uit het feit dat ik in maart mag starten met een cursus Grafische vormgeving.

Gelukkig gaat het met Zoon elke dag een beetje beter. En vandaag (hoera!) kunnen we weer de stad in. We gaan naar de tuinkabouterfilm, kopen een gieter en sneeuwklokjes en proberen zo de lente af te dwingen.

We zijn weer terug.