prentje en Valentijnsdag

'Wat doen wij met Valentijnsdag?', vraagt Zoon zaterdagochtend belangstellend. 'Nou eh, niets eigenlijk', zeg ik, toch een beetje overvallen. 'Ik wilde eigenlijk een feest houden', gaat Zoon onverstoorbaar door. 'En we moeten nog uitnodigingen maken.' 'Laten we papa uitnodigen', zeg ik een beetje laf. Geringschattend kijkt Zoon me aan. 'Papa? Maar die hoort toch bij ons? Die hoeft toch geen uit-no-dig-ing!'

'Dan gaan we maar cadeautjes maken', zegt Zoon, die zijn Grote Valentijnsfeest al in het water ziet vallen door de lauwe reactie van zijn moeder. 'Wil je even de knutseldoos naar beneden halen?'
Even later zitten we samen te knutselen. Nou ja, samen. Zoon zit vooral ridder te spelen met een lege rol inpakpapier en ik zit te zweten op een vogelslinger. 'Hij moet wel voor maandag af', laat Zoon nog even fijntjes weten.

Nou ja, dat is gelukt, zoals u ziet. Man is er on-ge-lo-fe-lijk blij mee, dat begrijpt u. Een vogelslinger, dat had hij altijd al willen hebben. Van schrik heb ik er ook nog een doos hartjesbonbons bij gedaan. Toen kon Man niet meer achterblijven en kwam hij thuis met een rode roos. En een doos chocolaatjes.

Bah, commercieel gedoe (maar stiekem ook wel een beetje leuk).