prentje is zichzelf

Op het station sloeg de twijfel toe. Ik had die ochtend een overleg met enkele managers, en ik vroeg me af of het nu wel handig was dat ik mijn kersenjurk en mijn gehaakte aardbeienketting als outfit van de dag had uitgekozen. Ik probeerde onopvallend binnen te schuiven.
Dit lukte niet helemaal. Sterker nog, het bleek dat ze het net over me hadden. 'Hoe je eruit ziet, illustreert helemaal waarvoor we je willen vragen', zei mijn eigen manager.

En toen kreeg ik een leuke nieuwe opdracht, waarover ik nu nog niets kan zeggen. Maar die wel helemaal bij me past. Ze kozen voor mij, omdat ze onder andere onder de indruk waren van mijn blog, en van mijn authenticiteit.

En dat terwijl ik 's ochtends nog dacht dat ik mijn aardbeienketting maar een beetje onder mijn vestje moest verstoppen.

Het is zo fijn als je wordt 'gezien' op je werk. Dat je kunt uitdragen wie je bent, en dat je daar juist voor gewaardeerd wordt. Niet alleen op je werk natuurlijk, maar dat is toch vaak een plek waar je een rol speelt.
Ik hoef dat niet meer te doen. Ik kan vertellen over mijn paastak, en mijn paaskaarsjes.
En sommige mensen zullen me maar een rare pipo vinden, maar dat is dan maar zo. Ik doe me niet meer anders voor.
'Ik vind het ook wel eng, die nieuwe opdracht', zei ik tegen een andere collega. 'Dat zou iedereen vinden', zei hij geruststellend. 'Het verschil is dat jij het eerlijk zegt.' Kijk, zo gemakkelijk is dat dus.

Ik heb mijn vestje uitgedaan.
De rest van de dag heb ik mijn aardbeienketting met verve gedragen.