prentje en de Disney-figuren

He gezellig, Albert Heijn heeft weer zo'n fijne landelijke spaaractie. Was een beetje saai hoor, die laatste spaarpromotie van de plaatselijke voetbalclubs. Ik miste het gezamenlijk sparen.

Dat zit zo, als AH een actie aankondigt, treden er allerlei radartjes in werking. Collega E komt op maandag de kamer binnen met een grote envelop. Hij laat zijn boodschappen thuisbezorgen, en krijgt daarom altijd extra zegels/poppetjes/kaartjes. Zijn wekelijkse aflaat, noemt hij dit. Vaak mag ik van hem de envelop in zijn geheel mee naar huis nemen, maar bij deze actie is er veel concurrentie. Dus moeten de zegels door zessen worden verdeeld, wat betekent dat alle collega's met kinderen 1 zegel mee naar huis nemen. Dat schiet dus niet zo erg op.

Gelukkig heeft Zoon in dit geval nog een oma (mijn mama). Onderschat deze niet als het om sparen gaat voor haar kleinzoon. (Of als je per ongeluk laat vallen dat je een poef van de Hema op het oog hebt, die in veel Hema's is uitverkocht. Ze belt alle Hema's van Noord-Holland af, tot ze hem triomfantelijk kan overhandigen). Maar goed, waar was ik? O ja, de fanatieke kantjes van de vrouwelijke prentjes.
Van de week viel er een envelop op de mat met genoeg zegels voor zo ongeveer alle Disney-figuren in 1 keer. Met veel liefs van oma. Zoon en ik togen natuurlijk on-mid-del-lijk naar Albert Heijn, waar bleek dat alle figuren op waren. Daar kon geen shoppende oma tegenop.

Gelukkig werden ze weer snel aangevuld, en hadden we had Zoon in recordtijd zijn verzameling compleet, wat hij gisteren trots aan oma vertelde. 'Ja', zei oma, 'ik ging gewoon alle kassa's langs. En dan zei ik tegen iedereen: "ik spaar voor mijn kleinzoon". Op een gegeven moment zag ik een vrouw met een hele volle kar. Ik dacht: "die is voor mij". Maar ze spaarde voor haar neefje', eindigde mijn moeder een beetje spijtig haar relaas. Ik zie meteen voor me hoe mijn bijna tachtigjarige mama alle kassa's afschuimt, op jacht naar Disney-zegels voor haar oogappeltje. Sommige dingen kun je maar beter niet weten.

'Misschien een leuk verhaal voor je euh, column?', oppert mijn moeder. 'Mijn blog, mam', antwoord ik afwezig. 'En dat was nou precies waar ik ook aan dacht.'