prentje en de Heidi-wekker

'Is dit nu de hele markt?', vraagt Zoon als we aankomen bij de Veemarkthallen en hij twee kraampjes buiten ziet staan.
Even later is hij diep onder de indruk als hij binnenstapt in de hal waar de vlooienmarkt daadwerkelijk wordt gehouden. 'Dit is de grootste markt van de hele wereld', zegt hij resoluut.

'Kijk mama, een Heidi-wekker', zegt hij enthousiast als we net begonnen zijn de markt te bestormen. 'Ik mocht toch nog een wekker?'. Samen kijken we naar een geweldige retro-wekker, met een lammetje dat heen en weer beweegt. 'Laten we eerst de markt helemaal aflopen', zeg ik - door ervaring wijzer. 'En als je 'm dan nog steeds wil, kunnen we de wekker altijd nog halen.'

Heidi krijgt wat concurrentie van Dokter Bibber en nog een paar andere spelletjes, maar wint uiteindelijk de strijd. Opgewekt lopen we terug naar het begin van de markt. Daar is nog wel de wekker te vinden, maar van de man die achter het kraampje stond, ontbreekt elk spoor. 'Hij is even zijn hond naar de auto brengen', zegt de buurman. Zoon vraagt of we dan aan hem kunnen betalen. 'Ik verkoop helemaal niets', zegt hij nors. Nee, dat lijkt me duidelijk, met zo'n houding.

Inmiddels zit ik op hete kolen, want ik zou nog naar een vriendin aan de andere kant van het land. En vervolgens moet ik Man nog ophalen. 'Ik denk dat hij ook nog even een rondje met de hond loopt', zegt de Vriendelijke Buurman. 'Zullen we dan maar gaan?', vraag ik Zoon, maar eigenlijk weet ik het antwoord al. Zoon heeft zich gepositioneerd voor de kraam en gaat nergens naar toe voor die man terug is.

Ik haal maar even koffie. En dan eindelijk komt de verkoper aanlopen. 'Hij doet het toch wel hè?', vraag ik nog voor de zekerheid. Zwijgend windt de man de wekker op. Een keihard geluid is het gevolg. 'Ik denk dat de hele markt dat heeft gehoord', zegt Zoon trots.

Als we op weg zijn naar mijn vriendin, komen we in een ellenlange file terecht. Ik verlies mijn geduld. Teveel dingen in een weekend gepropt, wanneer leer ik het nou eens?

'Mama zei heel veel k**', zegt Zoon tegen Man, als we hem aan het einde van de dag ophalen. 'Wel achtentachtig keer'. 'Nou, eerder drie keer', zeg ik slapjes. Wanneer leer ik nou ook eens dat ik niet moet vloeken in het bijzijn van Zoon?

De volgende morgen wordt het hele huis opgeschrikt van een verschrikkelijk kabaal. 'Ik heb 'm om half zeven gezet', zegt Zoon vrolijk. 'Dan ben ik voortaan elke ochtend op tijd wakker voor Pokemon op tv.'

De Heidi-wekker blijkt vooral leuk om naar te kijken.