prentje in Amstelveen

Ik kom oorspronkelijk uit Amstelveen. Nu hebben veel mensen warme gevoelens over de plaats waar ze vandaan komen, maar ik heb dat helaas niet. Amstelveen roept weinig bij me op, behalve dat mijn ouders er nog wonen. Zoon en ik gingen bij opa en oma op de koffie, waarbij Zoon uitgebreid kon vertellen over zijn Superdierenboek, want oma spaarde uiteraard ijverig mee voor haar jongste kleinkind.

'Zullen we een broodje gaan eten in centrum?', vroeg ik Zoon, want hij had tenslotte vakantie, en ik een vrije dag. Nu heet het centrum van Amstelveen het Stadshart, wat een tikkeltje overdreven is in mijn ogen, aangezien ik mijn geboorteplaats niet echt een stad vind, en het voor mijn gevoel ook niet echt een ziel heeft. Er staan geen oude pandjes, er zijn geen gekke rommelwinkeltjes: het is nogal strak allemaal.

Maar goed; het heeft één voordeel: ze hebben een hele fijne HEMA. Die ze volgens mij ook gebruiken als een soort proeftuin voor andere HEMA's, want ze lopen altijd een beetje voor. Nu hadden ze weer een nieuw restaurant, met hele blije illustraties. Ik besloot gelijk even mijn nieuwe Hipstamatic-rolletje uit te proberen, daar leende het zich wel voor.

'Zullen we nog naar het Cobra Museum gaan?', vroeg ik, maar eigenlijk wist ik het antwoord al. En dat was ook niet erg, want soms is het leuker om de kunst op straat te ontdekken. Of bij de HEMA.