prentje en Alice

Vandaag start de Kinderboekenweek, en dat gebruik ik even als aanleiding om u mijn nieuwste aanwinst te tonen (die ik eigenlijk stiekem vorige week al kocht).

Een pop-up boek over Alice in Wonderland. Man, wat wil je nog meer.

Ik had het boek al eerder gezien, maar toen vond ik het te duur (in een zeldzame bui van spaarzaamheid). Toen ik het vorige week weer zag liggen, en nu in de ramsj, hoorde ik alleen nog maar: 'koop mij, koop mij'.

Zoals u misschien wel weet, ben ik dol op Alice. Ik was bijna afgelopen maand in mijn auto gestapt om zes uur later in Hamburg weer uit te stappen, omdat hier een grote Alicetentoonstelling te bewonderen was in de Kunsthalle (helaas ontbrak het me aan tijd).
Maar blijkbaar ben ik niet de enige die gefascineerd is door dit vreemde sprookje. Ik hou van de elementen: het witte konijn, die rare hoedenmaker, de tafel vol theekopjes. Het gekke is dat de Disneyversie van dit verhaal me dan weer helemaal niets doet. Ik heb 'mijn Alice' liever een beetje duister.

En in dit boek word ik helemaal op mijn wenken bediend. Het boek zit daarnaast vol fijne details, zoals een taartenstickertje. Daar word ik dan blij van. Van een taartenstickertje.

Mocht u het boek vinden in de ramsj, laat u dan verleiden door de lokroep van Alice. Het werkt betoverend.
En hé, het is nog Kinderboekenweek ook. Is die cirkel ook weer rond.