prentje en het certificaat

'Neem jij nog iemand mee naar de eindpresentatie?', vroeg mijn klasgenootje.
'Ik denk het niet', zei ik weifelend. 'Het is toch alleen maar de overhandiging van je certificaat en een paar ontwerpen neerleggen?'

De zaal begint al lekker vol te lopen als ik binnenkom. Het eerste jaar Grafisch Vormgeven zit er op. En zo ongeveer iedereen heeft z'n hele familie meegenomen. Plus de complete vriendenkring. En de buurvrouwen. De moeders van school, niet te vergeten.
En daar sta ik in mijn eentje, spijt te hebben dat ik niemand heb uitgenodigd.

Want het is een feestje verdorie. En roep ik niet altijd dat je zelf de slingers moet ophangen?

Een voor een worden we naar voren geroepen voor de uitreiking van het certificaat. Ik kijk snel naar mijn cijferlijst en zie drie achten prijken. We krijgen een roos met een Pantone-kaart 875 C, de kleur van goud.

En plotseling voel ik me heel blij worden. Want het is zo'n goede keuze geweest om weer naar school te gaan.
Overal waar ik kijk zie ik creatief werk liggen. Ik hoor de directeur praten over de drie kernwaarden van de opleiding: energie, passie en inspiratie.
Dit is de plek waar ik thuis hoor.

Ik kijk om me heen en zie mijn lieve klasgenoten met wie ik afgelopen jaar lief en leed heb gedeeld.
Ik hoop dat we de komende twee jaar bij elkaar blijven.
En dat we dan met z'n allen ons diploma mee naar huis nemen.

'Dan neem ik mijn hele familie mee', besluit ik, voor ik me stort in het feestgeruis.

En mijn vriendenkring. De buurvrouwen.
En alle moeders van school.