prentje en het weekend alleen

De regen zwiept tegen de autoramen aan als ik vrijdagavond op de kronkelige kustweg naar het huisje rijd.
De ruitenwissers hebben het er maar druk mee.
Het is inmiddels donker buiten; het licht verdwijnt iedere dag wat eerder.
Ik ren van de auto naar het kleine hutje. Gelukkig heb ik weinig bagage bij me; alles ligt al in het huisje te wachten.
Ik steek de kaarsen aan, en zet flinke pot thee. Even overweeg ik de kachel op te stoken, maar het is al laat.
Met een plaid en een boek nestel ik me op de bank.

De volgende ochtend regent het nog steeds. Mijn boek is inmiddels uit, en ik heb geen brood in huis.
Ik ontbijt met chocoladecakejes die ik in de voorraadkast heb gevonden.
Ik ren weer naar de auto, en rij naar Alkmaar. Ik heb een missie vandaag: een nieuwe winterjas kopen.
Het is rustig in de stad. De meeste mensen blijven lekker binnen met dit herfstweer. Bij de Zara zie ik een geweldige jas, maar niet in mijn maat. Ik vraag aan de verkoopster of er nog een Zara in de buurt is. 'Niet echt', antwoordt ze. 'In Haarlem is de dichtbijzijnste. Maar je kunt ook via de webshop bestellen.'
Ik zoek nog even verder, maar alle jassen vallen in het niet bij Die Ene. Zal ik 'm via internet kopen? Maar dan weet ik niet meteen of hij past. En ik ben een prentje, dus ik wil hem nu Nu NU.

Resoluut stap ik in de auto om naar Haarlem te rijden. Toch best nog wel een eindje. Als ik de stad in rijd, zie ik dat alle parkeergarages vol zijn. Blijkbaar zijn veel mensen het thuiszitten toch zat. Ik blijf maar rondjes rijden, op zoek naar een plekje. Inmiddels heb ik ook flinke trek; het is een tijdje geleden dat ik iets heb gegeten. Binnensmonds vloekend blijf ik spieden naar een parkeerplek. Waarom heb ik 'm nou niet gewoon via de website besteld? Waarom maak ik het mezelf nu weer zo moeilijk?
Eindelijk zie ik een pleintje waar ik kan parkeren. 'Parkeren in de parkeergarage is voordeliger', staat er met een grote sticker op de parkeermeter. 'Ja, maar dan moet er wel plek zijn!', roep ik tegen niemand in het bijzonder. Ik moet geloof ik echt op zoek naar een broodje om mijn bloedsuikerspiegel weer wat omhoog te krijgen.
Maar eerst die Zara zien te vinden. Ik gooi mijn laatste kleingeld in de automaat. Ik heb precies een uur voor mijn missie.

Als ik eindelijk de Zara binnen struikel, heb ik nog een half uur. Ik kijk zo wanhopig spiedend rond dat ik de aandacht trek van de bewaker. 'Kijk, hij lijkt op deze', hoor ik een mevrouw zeggen. En daar is ie. Mijn jas. 'Hij is van mij', wil ik roepen, maar ik voel al de ogen van de bewaker in mijn rug prikken. Gelukkig, ze lopen weg. Ik pak de jas, ook nog eens mijn maat, en vergeet 'm bijna te passen. Snel trek ik 'm aan, hij zit prima, en loop er mee naar de kassa.
Op weg naar de uitgang groet ik de bewaker vriendelijk.

En natuurlijk kan ik mijn auto niet meer terugvinden. Maar ik ken mijn tekortkomingen inmiddels, en heb de straat waar ik 'm heb geparkeerd, in mijn hoofd geprent. Dankzij Google Maps voorkom ik een eindeloze zoektocht. Vijf minuten voor de parkeertijd af loopt, start ik de motor.

Als ik de stad uitrij, kom ik langs de Ikea. Ik geef een draai aan mijn stuur, en rij het parkeerterrein op. Even later zit ik achter een bord Zweedse gehaktballetjes. Om me nog een beetje een houding te geven tussen alle gezinnen en stelletjes, blader ik door een 101 Woonideeën van juni. En door een leuk Ikeaboek: Van Binnen naar Buiten. Ik maak snel een foto van een blije olifant:

Mijn Hipstamatic-rolletje voegt er zelf nog wat extra details aan toe, en even voel ik mezelf ook een blije olifant. Genietend van een fijne cocktail in de zon.
Als ik buiten kom, is het gestopt met regenen.

De volgende ochtend is het zelfs stralend weer. Ik fiets de 800 meter naar zee, en maak een lange strandwandeling. Op een terras bestel ik een latte macchiato. De eigenaar vertelt dat ze dit weekend weer gaan opbreken. Het seizoen loopt nu echt ten einde, ook voor mijn kabouterhuis.

Door de duinen fiets ik naar Bergen, waar ik in museum Kranenburgh de fototentoonstelling van Ata Kandó bezoek:

Snel fiets ik terug naar mijn huisje, de lucht betrekt alweer.

Ik was mijn theekopjes af en trek de deur achter me dicht.
Als ik in de auto stap, vallen de eerste druppels.