prentje en de bloggersmarkt

Het was zondag, en zon en hagelbuien wisselden elkaar af.
'Kom, we gaan naar de bloggersmarkt', zei ik tegen Zoon.
'Verkopen ze daar ook Pokemon-kaarten?', vroeg Zoon, zijn blik niet afwendend van You Tube.
'Ehm, dat denk ik niet, maar vast wel speelgoed', antwoordde ik naar waarheid.

De hagel striemde tegen de voorruit, terwijl we een tikkie wanhopig Utrecht voor de derde keer rondreden.
'Geen goed idee', hoorde ik in mijn hoofd.
'Hij is tenminste bij die computer vandaan', hoorde ik een andere stem bovenin zeggen.

En toen plotsklaps, hield de hagel op en begon de zon te schijnen als ze nooit anders had gedaan.
Opeens bleek het molenterrein dichtbij, vond ik een plek om te parkeren, en liepen we weer enigszins goedgemutst het veld op.

Om eerlijk te zijn, zit ik niet meer zo in het 'bloggerswereldje'.
Misschien ben ik te oud, is Zoon te groot, of voelt het te 'perfect'.
Maar het is praktisch onmogelijk om niet blij te worden van een kindercircusje, een lief marktje, leuke eettentjes en vrolijke gezinnetjes in de schaduw van een prachtige molen.
Laat die styling maar aan Uitgeverij Snor over, die een aantal nieuwe titels lanceerde.

Zoon en ik dompelde ons gewoon helemaal onder.
Fijn om oude bekenden zoals Anki weer eens te spreken, heerlijk om Zoon te zien genieten met de circusatributen, gezellig om weer even langs leuke kraampjes te scharrelen.
Het voelde weer helemaal als vanouds.
Van pure blijheid kocht ik een gehaakte cactus en een poster van onze designaap.
Zoon had bij de ingang al een tattoo gekregen.

Het leven was even helemaal goed.
En toen begon het weer te hagelen.