prentje en de tafeltennistafel

Mijn koninkrijk voor iets dat Zoon en ik allebei leuk vinden.
Het valt niet mee namelijk om 'm van de computer weg te houden.
Fietsen naar de stad? Neh. Museum? Echt niet. Those days are over.

Nou vond ik het als kind heel leuk om te pingpongen.
We hadden zelf een tafeltennistafel, die buiten op het pleintje stond. Tot de buurman 'm overreed. Die werd gek van het geluid. Echt gebeurd.

Niet dat ik vaak mocht hoor. De prijs die je betaalt als nakomertje.
Broer is tien jaar ouder, en vocht hele competities uit met zijn vrienden.
Ik mocht soms even, in de pauze. Van de stress kon ik er dan niets van.

Laatst zag ik bij de Tiger een tafeltennissetje om op je tafel te bevestigen. Dacht ik.
Het bleek een soort minisetje te zijn, inclusief piepklein blad.
Nu wil ik best improviseren, maar dit was wel erg klein (dus die mocht mee naar ex-Man).

Tweede poging. Netje, batjes en bal bij Bol voor vijf euro.
Het kwam net binnen, en ik had het geluk Zoon een avondje extra te hebben.
Enthousiast wilde ik meteen het netje op mijn tafel bevestigen.
Te klein.

Ik zag 'm alweer verhuizen (het setje dan) tot ik mijn bureautje van Ikea in het vizier kreeg.
Nu heeft de LISABO net de Red Dot Design gewonnen, maar dat is bijzaak.

Met een beetje improvisatie (en wat plakband) namelijk prima te gebruiken als tafeltennistafel.

En ik kan mijn koninkrijk houden.