prentje en Rob Scholte

We hadden 'm wel eens gezien op een kofferbakmarkt; kunstenaar Rob Scholte.
Rob verzamelt geborduurde schilderijen. Hij haalt ze overal en nergens vandaan: kringloopwinkels, markten; noemt u maar.
En hij had hetzelfde gevoel als ik ook wel eens heb gehad bij de paar geborduurde schilderijen die ik af en toe kocht: zoveel uren noeste handarbeid, op een kleedje uitgestald en aangeboden voor een paar euro.
Het voelde scheef.

Rob heeft ze 'gered'; bewaard en liefdevol bij elkaar gegroepeerd.
En vervolgens omgekeerd opgehangen, met de achterkant naar voren.
Het effect in museum de Fundatie (Zwolle) is verpletterend.

Fantastisch om te zien hoeveel verschillende 'afwerkmethoden' er zijn.
Het maakt het werk niet alleen repeterend, maar vooral ook zo persoonlijk.

Voor mij vormt dit een soort meta-kunst: de handwerkers die bekende kunstwerken naborduren; Rob die zich erover ontfermd, bij elkaar brengt en omgekeerd ophangt, en de bezoekers die het op het eigen manier weer fotograferen.

Ik werd er 'high' van; een soort verliefdheid dat me plots kan overvallen als kunst me raakt.
Een gevoel dat heel moeilijk in woorden valt te vangen en voor mij de ideale tegenhanger vormt voor het 'leven van alledag'.

En toen werd ik ook nog eens op CS Utrecht opgewacht door een van mijn beste vrienden met een geruit picknickkleed en een fles gekoelde witte wijn.

Just a perfect day.