prentje in Breda

Goedemiddag, en hartelijk welkom bij weer een nieuwe episode van: 'Iets-Leuks-verzinnen-voor-een-11-jarige-licht-gameverslavende-Zoon-en-een-licht-gefrustreerde-moeder'.
In deze aflevering gaan we naar Breda.

Want mijn oog viel van de week op de tentoonstelling 'Minecraft at the museum' in het MOTI (Museum Of The Image).
'Kijk nou', zei ik iets te blij, 'ik heb iets gevonden dat we allebei leuk vinden'.
Want ik zag ook een andere tentoonstelling die mij aansprak: Nieuwe Lusten'; hedendaagse interpretaties van 'Tuin der Lusten' van Jeroen Bosch.

Dus, hup, Verloofde van Zoon in de auto laden en op naar Breda.

Bij de kassa was ik ze al kwijt; ze waren meteen doorgespeerd naar het Minecraftlogo een verdieping lager.
'We kunnen ook een speurtocht doen', zei ik nadat ik ze weer in hun nekvel naar boven had gesleept, 'en een soort Ganzenbord waarbij we zelf de pion zijn.'

Ik was weer iets te enthousiast.

Dus slofte ik in mijn eentje maar door de rest van het museum. Genoot ik van 'Nieuwe Lusten':

Ik kreeg ze alleen weer naar boven met de mededeling dat de tosti's klaar waren in het café.
Dus ik moest nu doorpakken. 'We gaan ganzenborden buiten als jullie klaar zijn.'

De museummedewerker moest er bij aan te pas komen aangezien Zoon en ik de regels anders interpreteerden en we allebei nogal euh fanatiek worden als we een spelletje doen.

'En nu de speurtocht!', riep ik overmoedig.
Maar ze waren alweer op weg naar de Virtual Reality bril en de beeldschermen.

'Dan ga jij toch leuk de speurtocht doen, mam'.

Enfin, dan naar de Van Gogh Mini's.

Een soort kijkdozen van vijftig kunstenaars die geïnspireerd zijn door het werk van Van Gogh.
'Nog niet klaar?', riep ik wat korzelig naar beneden.

Even later zat ik in mijn eentje maar weer achter een kop koffie in het café.
'Ik krijg mijn kinderen niet meer mee', zei ik mismoedig tegen het meisje achter de toonbank.
'Dat is heel gebruikelijk', antwoordde ze vriendelijk.
'Er komt hier ook regelmatig een oma met haar kleinkinderen. Tegenwoordig neemt ze haar boek mee en gaat ze in het café een uur of drie zitten lezen.'

Ik maakte nog maar een rondje over de markt buiten. Struinde wat door de museumwinkel en toen mijn parkeermeter afliep, moesten ze toch mee.

Was de dag toch gekomen dat Zoon enthousiast was over een museumbezoek.

Al was het dan niet helemaal zoals ik het voor me had gezien.