prentje en hartje

En als er dan zo'n moment is, zo'n moment dat Zoon niet weg is te slaan achter de tv waarop die verschrikkelijke iCarly met haar geschreeuw mijn huis domineert, Man zijn eigen dingen aan het doen is, de regen met bakken uit de hemel valt, ik even geen zin heb om mijn zegeningen te tellen, zo'n moment dus, dat ik alleen maar mijn sleutels hoef te pakken, in de auto kan stappen, om ruim een uur later te arriveren bij mijn hartjeshuisje. Waar de zon ook nog eens schijnt. 

En dan zet ik de waterkoker aan, pak mijn rood-met-witte-stippen-theepot en til mijn ligstoel uit het schuurtje. En na een beker thee pak ik mijn fiets en rij het mooiste fietspad van Nederland af, dat pal langs de zee loopt en vergeet ik dat ik ook terug moet, met wind tegen. En als mijn hoofd dan helemaal is leeggewaaid en ik nat geregend ben door dat ene venijnige buitje, pas dan overweeg ik hoe laat ik terug zou gaan naar huis. Mijn andere huis, waar Zoon eindelijk de tv heeft uitgezet en samen met Man een spelletje aan het doen is.

En dan kan ik er weer tegen.